[ SJ +E.L.F. ] นิทานเรื่อง 'บ้านสีน้ำเงิน' ความผูกพันที่เรียกว่า ครอบครัว
อ่านแล้วรู้สึกอย่างไร บอกกล่าวกันได้นะคะ ^^
นิทานเรื่อง บ้านสีน้ำเงิน
Author : FridayEveninG
2010.05.14
11.45 AM
กาลครั้งหนึ่ง....ที่ยังไม่เคยลืมเลือนไปจากความทรงจำ
มีบ้านสีน้ำเงินที่แสนอบอุ่นซึ่งเป็นที่อาศัยพักพิงของครอบครัวหนึ่ง
ครอบครัวนี้ประกอบด้วยสมาชิกถึง 13 คน
คนเยอะขนาดนี้จะอยู่กันไปได้ยังไง?
บ้านหลังข้างๆ ถามออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
อยู่ได้สิ พวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกัน
อีกอย่างถึงบ้านอย่างฉันจะหลังเล็ก แต่ก็กว้างพอสำหรับพวกเขา
บ้านสีน้ำเงินยิ้มอ่อนโยนพลางตอบคำถามบ้านหลังข้างๆ
เวลาเคลื่อนเลื่อนเลยผ่าน
บ้านสีน้ำเงินยังคงเป็นสถานที่สำหรับคนทั้ง 13 คนมาเสมอ
ไม่ว่าจะผ่านฤดูร้อนที่อบอ้าว
บ้านสีน้ำเงินก็จะเป็นดังลมเย็นพัดให้ชื่นใจ ฤดูหนาวที่เย็นยะเยือก
ก็จะเป็นดังแสงอาทิตย์ส่องประกายให้อบอุ่น ฤดูมรสุมที่รุนแรง
ก็จะโอบอุ้มปกป้องสมาชิกในครอบครัวทั้ง 13 คนไว้อย่างไม่เกรงกลัว
แม้ตัวเองจะร้อน จะหนาวไปถึงขั้วหัวใจ
จะเจ็บปวดมากเท่าไหร่
ก็ยังคงเข้มแข็งเพื่อยืนหยัดเป็นที่พักอาศัยของครอบครัวนี้ต่อไป
จนกระทั่งวันหนึ่ง ครอบครัวที่มีสมาชิก 13 คน
ก็ต้องมีสมาชิก 1
คนที่กำลังจะเดินออกจากบ้านไปเพื่อทำในสิ่งที่ตนเองรัก
ไหนบอกเป็นครอบครัวเดียวกันไง
แล้วคนนั้นกำลังจะไปไหน? บ้านหลังที่อยู่ตรงข้ามถามออกมาอย่างดูแคลน
เขากำลังจะไปทำตามความฝันอีกอย่างหนึ่งของตัวเอง ทำในสิ่งที่เขารัก
บ้านสีน้ำเงินยิ้มเช่นเดิม แล้วตอบคำถามบ้านหลังตรงข้าม
งั้นเขาก็ไม่รักบ้านอย่างเธอ
ไม่รักครอบครัวเขาแล้วงั้นสิ
บ้านสีน้ำเงินหลับตาลง
เฝ้าอธิษฐานในใจให้คนในครอบครัวที่กำลังจะออกไปตามหาความฝันคนนี้ประสบผลสำเร็จในสิ่งที่เขารัก
ก่อนจะลืมตาขึ้นมาและตอบคำถาม
ทุกคนย่อมมีสิ่งที่รักและอยากจะทำ
แต่ไม่มีใครบนโลกนี้หรอกนะที่จะรักสิ่งอื่นมากไปกว่าครอบครัวของเขาเอง
บ้านของเขาคือที่นี่ ครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่...สักวันเขาต้องกลับมา
รอยยิ้มแห่งความเข้าใจของบ้านสีน้ำเงินทำให้บ้านหลังตรงข้ามหมดซึ่งคำถาม
เวลาแห่งความสุขผ่านไปเรื่อยๆ
ครอบครัวที่อบอุ่นยังคงรักและห่วงใยกันและกันเสมอ แม้จะอยู่ไกลกัน
แม้จะทะเลาะ แม้จะไม่เข้าใจ แม้จะมีปัญหา
แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี...เพราะพวกเขาคือครอบครัวเดียวกัน
จนกระทั่งวันหนึ่ง....ครอบครัวในบ้านตื่นเช้ามาด้วยความตกใจ
ทุกคนขวัญเสีย...สมาชิกอีกคนของบ้านหายไป....
ต่อมารู้แค่เพียงว่าสมาชิกครอบครัวคนนี้มีเหตุผลจำเป็นบางอย่างที่ทำให้ต้องไปจากครอบครัวที่เขารักและรักเขา
อย่าร้องไห้เลย...เขามีเหตุผลจำเป็นไม่ใช่เหรอ? บ้านหลังข้างๆ
ปลอบใจบ้านสีน้ำเงินที่วันนี้มีน้ำตา...
ฉันต้องคิดถึงเขามากแน่ๆ แต่ถึงจะมีน้ำตา
รอยยิ้มอ่อนโยนของบ้านสีน้ำเงินกลับไม่ได้เลือนหายไป
เธอนี่มันยังไง เสียใจก็ยังยิ้มได้อยู่อีก
บ้านหลังตรงข้ามพูดอย่างงงงวย
ถึงฉันจะเสียใจ แต่ฉันก็เข้าใจเขา
คนเราทุกคนย่อมมีเหตุผล มีความจำเป็นที่จะต้องทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเสมอ
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ บ้านของเขาคือที่นี่....
ครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่
สักวันเขาต้องกลับมา บ้านหลังข้างๆ
พูดขึ้นมาพร้อมกับบ้านสีน้ำเงิน....ทั้งสองต่างยิ้มให้กันและกัน
เช้าของอีกไม่กี่วันต่อมา
บ้านสีน้ำเงินก็ต้องมีน้ำตาอีกครั้ง
เมื่อได้มองเห็นภาพสมาชิกในครอบครัวออกมายืนส่งสมาชิกอีกคนหนึ่ง
เพื่อให้สมาชิกคนนั้นออกไปทำหน้าที่ที่เขาต้องพึงกระทำ
ดูแลตัวเองด้วยนะ
บ้านสีน้ำเงินกระซิบบอกสมาชิกคนนั้นด้วยรอยยิ้มและน้ำตา
เหลือแค่สิบคนแล้วนี่! ครอบครัวนี้น่ะ
บ้านหลังตรงข้ามเยาะเย้ย แต่แทนที่บ้านสีน้ำเงินจะโกรธเคือง
เธอกลับยิ้มให้บ้านหลังตรงข้ามด้วยความอ่อนโยนเหมือนที่เธอเคยยิ้มมาตลอด
ไม่ได้เหลือแค่สิบคนเสียหน่อย
ครอบครัวนี้ยังคงมีสมาชิกสิบสามคนเหมือนเดิม
เธอบ้าไปแล้วเหรอ?
ออกไปแล้วสามก็ต้องเหลือสิบสิ ลบเลขไม่เป็นหรือไง
บ้านสีน้ำเงินถอนหายใจ
เธอรู้สึกสงสารบ้านครงข้ามนี้เหลือเกินที่ไม่เคยเข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำว่าครอบครัว
ไม่มีครอบครัวไหนในโลกนี้หรอกนะ
ที่พอสมาชิกครอบครัวเดินออกจากบ้านไปทำงาน ไปทำธุระจำเป็น
ไปทำหน้าที่ของตัวเอง
แล้วจะต้องตัดพวกเขาออกจากการเป็นครอบครัวเดียวกัน
ครอบครัวนี้มีสิบสามคน พวกเขาก็จะมีสิบสามคนตลอดไป
ไม่ว่าสมาชิกคนไหนจะอยู่ที่แห่งใด
พวกเขาก็ยังคงเป็นครอบครัวเดียวกันเสมอ
สายใยของความผูกพันของครอบครัวมันลึกซึ้งเกินกว่าที่ใครจะจินตนาการได้
ไม่ใช่เลขคณิตที่จะสามารถใช้การคำนวณมาตัดสิน...เธอเข้าใจที่ฉันพูดไหม?
เธอเข้มแข็งมากเลยนะ รู้ตัวหรือเปล่า?
บ้านหลังข้างๆ
ที่นิ่งฟังการสนทนาของบ้านสีน้ำเงินกับบ้านหลังตรงข้ามมานานพูดขึ้นมาอย่างซึ้งใจ
บ้านหลังสีน้ำเงินหลับตาลงและยิ้มอบอุ่น....
ฉันเป็นบ้านของครอบครัวนี้ เป็นที่พึ่งพิง
เป็นที่พักอาศัยของพวกเขา ถ้าฉันอ่อนแอ...แล้วใครจะปกป้องพวกเขาล่ะ
ดังนั้นฉันต้องเข้มแข็ง...ต้องอดทน ต้องยืนหยัด
เพื่อรอให้ถึงสักวันที่พวกเขาได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันเหมือนเดิม
ที่บ้านหลังนี้....บ้านสีน้ำเงินอย่างฉัน
จนกว่าจะถึงวันนั้นถ้าฉันทรุดโทรมไปก็แย่สิจริงไหม?
บ้านหลังข้างๆ ยิ้มกว้าง
มองความเด็ดเดี่ยวและความเข้มแข็งของบ้านสีน้ำเงินอย่างประทับใจ
พวกเขาต้องภูมิใจ...ที่มีบ้านสีน้ำเงินอย่างเธอให้กลับมา"
=========
ทุกอย่างจากใจ
ทุกอย่างจากความรู้สึก
ด้วยความสัตย์จริง....
ครั้งแรกที่ได้รู้จัก...เกิดความประทับใจ
นานวันที่ได้ติดตาม ก่อเกิดเป็นความรัก
และจากความรัก ก่อเกิดเป็นความศรัทธา
ซุปเปอร์ จูเนียร์
Super Junior
13 ตลอดไป
นานแค่ไหน...ก็จะรอ
เครดิต : FridayEveninG
http://writer.dek-ดี.com/dek-ดี/writer/view.php?id=538345
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
คลิกที่นี่เพื่อดูความคิดเห็นทั้งหมด
ครอบครัวนี้มีสิบสามคน พวกเขาก็จะมีสิบสามคนตลอดไป
ซึ้งจนขนลุก -.,-
เคยอ่านมาที อ่านครั้งแรกร้องไห้เลย
'จะรอวันที่บนเวทีมีผู้ชายทั้งสิบสามคนยืนอยู่' ;DDD
จะรออย่างไม่หวังนะคะพี่ชาย
ซึ้งจนร้องไห้.. 
นานแค่ไหนก็จะรอ.. 
ซึ้ง
บ้านครอบครัวสีน้ำเงิน
มีเพียง13เท่านั้น
จะรอ
บ้านสีน้ำเงินที่ยังคงยืนหยัดปกป้อง
ก็คงจะเหมือนเอลฟ์ที่ยังคงรักและปกป้อง super junior เสมอ...
"ไม่ใช่เลขคณิตที่จะสามารถใช้การคำนวณมาตัดสิน"
ซึ้งมากเลยล่ะ บ้านสีน้ำเงินก้เหมือนเอลฟ์นะ
อยู่ข้างๆและเชื่อใจพี่ชายตลอดไป ยินดีกับสิ่งที่พี่ชายทำทุกเรื่อง ^^
ครอบครัวที่มี 13 กับบ้านสีน้ำเงิน 1 หลัง
ครอบครัวนี้มีสิบสามคน พวกเขาก็จะมีสิบสามคนตลอดไป
ไม่ว่าสมาชิกคนไหนจะอยู่ที่แห่งใด พวกเขาก็ยังคงเป็นครอบครัวเดียวกันเสมอ...
ไม่ว่ายังไงบ้านหลังนี้ก็มีสิบสามตลอดไป
ปล.ซึ้งมากจริงๆ คิดถึง...
ซึ้ง!!!
บ้านสีน้ำเงินสุโค่ยที่สุดเลย
ซึ้งมาก รอให้พี่กลับมาที่บ้านอีกครั้ง
ประตูยังเปิดรอพี่ทุกคนอยู่ทุกวันทุกเวลา
เมื่อไรที่พี่จะกลับมา ไม่จำเป็นต้องเคาะประตูบ้าน
ประตูบ้านเปิดรอพี่ทุกคนไว้อยู่แล้ว
กลับมาเร้วๆนะ
เอาแล้วไงพาซึ้ง ถึงแม้ไม่ได้จะเป็นเอลฟ์พันธ์แท้ แต่ได้อ่านบทความนี้แล้วก็ร้องนะ ยังไง ไม่ว่านานยังไงทุกคนเค้าก็รอ...
น้ำตาไหล อ่านแล้วรู้สึก นี่แหละคือเรา
คือสิ่งที่เราเป็นอยู่ ปกป้อง พี่ชาย 13 คน เราคือครอบครัวเดียวกัน
บ้านสีน้ำเงิน
“ไม่มีครอบครัวไหนในโลกนี้หรอกนะ
ที่พอสมาชิกครอบครัวเดินออกจากบ้านไปทำงาน ไปทำธุระจำเป็น
ไปทำหน้าที่ของตัวเอง
แล้วจะต้องตัดพวกเขาออกจากการเป็นครอบครัวเดียวกัน
ชอบตรงนี้มาก TT
ทุกคนย่อมมีสิ่งที่รักและอยากจะทำ
แต่ไม่มีใครบนโลกนี้หรอกนะที่จะรักสิ่งอื่นมากไปกว่าครอบครัวของเขาเอง
บ้านของเขาคือที่นี่ ครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่...สักวันเขาต้องกลับมา
ชอบตอนนี้ ซึ้งง : )
ขอแค่เพียงเรารอพวกเขาบ้านสีน้ำเงินก็จะกลับมามี13คนเหมือนเดิม
จะรอจนถึงวันนั้น วันที่จะได้เห็นพวกเขายืนเรียงกันทั้ง13
ฉันเป็นบ้านของครอบครัวนี้ เป็นที่พึ่งพิง
เป็นที่พักอาศัยของพวกเขา ถ้าฉันอ่อนแอ...แล้วใครจะปกป้องพวกเขาล่ะ
ดังนั้นฉันต้องเข้มแข็ง...ต้องอดทน ต้องยืนหยัด
เพื่อรอให้ถึงสักวันที่พวกเขาได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันเหมือนเดิม
ที่บ้านหลังนี้....บ้านสีน้ำเงินอย่างฉัน
จนกว่าจะถึงวันนั้นถ้าฉันทรุดโทรมไปก็แย่สิจริงไหม?
ฉันจะรอวันที่พวกพี่กลับมาครบ 13 คนนะ
ฉันเป็นบ้านของครอบครัวนี้ เป็นที่พึ่งพิง
เป็นที่พักอาศัยของพวกเขา ถ้าฉันอ่อนแอ...แล้วใครจะปกป้องพวกเขาล่ะ
ดังนั้นฉันต้องเข้มแข็ง...ต้องอดทน ต้องยืนหยัด
เพื่อรอให้ถึงสักวันที่พวกเขาได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันเหมือนเดิม
ที่บ้านหลังนี้....บ้านสีน้ำเงินอย่างฉัน
จนกว่าจะถึงวันนั้นถ้าฉันทรุดโทรมไปก็แย่สิจริงไหม?
นั่นสินะ
ถ้าบ้านทรุดโทรมไป
มันคงไม่ดีแน่เลย ไม่ดีเลย
รอพี่เสมอ
ไม่ว่าจะนานเท่าไร
จะรอพี่อยู่ตรงนี้
นานแค่ไหนก็จะรอ...
รัก บ้านสีน้ำเงิน
ต่อให้ต้องรอนานแค่ไหน...บ้านหลังนี้ก็ยังคงจะรอต่อไป
บ้านสีน้ำเงินจะเป็นที่พักพิงสำหรับสมาชิก13คนนานเท่านาน....
บ้านสีนำ้้เงิน
ครอบครัว13คน
e.l.fจะอ่อนแอไม่ได้นะ
ซึ้งมาก~~~~~
I'll be waiting for you ~
>> คิดถึงโอป้า TT
รอวันที่อีก สาม คน กลับมาบ้านอีกครั้ง
ครอบครัว
ขอให้เอลฟ์อย่างพวกเราเป็นบ้าน ที่จะคอยดูแล ให้ความอบอุ่น และปกป้องพวกพี่น่ะ
ต้องมีคนที่ครบ13
TT^TT
แปะๆๆก่อน นะ พรุ่งนี้มาอ่าน T^T
“ฉันเป็นบ้านของครอบครัวนี้ เป็นที่พึ่งพิง
เป็นที่พักอาศัยของพวกเขา ถ้าฉันอ่อนแอ...แล้วใครจะปกป้องพวกเขาล่ะ
ดังนั้นฉันต้องเข้มแข็ง...ต้องอดทน ต้องยืนหยัด
เพื่อรอให้ถึงสักวันที่พวกเขาได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันเหมือนเดิม
ที่บ้านหลังนี้....บ้านสีน้ำเงินอย่างฉัน
จนกว่าจะถึงวันนั้นถ้าฉันทรุดโทรมไปก็แย่สิจริงไหม?”
พวกเราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน.........ตลอดไป
ไม่ว่าจะอีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี ก็จะรอ
ขอให้พี่รู้เอาไว้ ไม่ว่ายังไง ฉันจะเป็นบ้านสีน้ำเงินหลังเล็กๆ ฉันอยู่ข้างพี่ ฉันจะีรักพี่..ตลอดไป
พวกเขาได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันเหมือนเดิม
ที่บ้านหลังนี้....บ้านสีน้ำเงินอย่างฉัน
ซึ้งอ่ะ TT
ถูกต้องที่สุด! บ้านหลังนี้จะมีกันแค่13คน
.
.
.
"ไม่มีครอบครัวไหนในโลกนี้หรอกนะ
ที่พอสมาชิกครอบครัวเดินออกจากบ้านไปทำงาน ไปทำธุระจำเป็น
ไปทำหน้าที่ของตัวเอง
แล้วจะต้องตัดพวกเขาออกจากการเป็นครอบครัวเดียวกัน"
เราชอบประโยคนี้มากๆ
ซุปเปอร์ จูเนียร์
Super Junior
13 ตลอดไป
นานแค่ไหน...ก็จะรอ
ซึ้งมากๆอ่านแล้วร้องไห้เลย ไม่ว่าจะนานแค่ไหนเอล์ฟทุกคนก็จะรอพวกพี่กลับมานะคะ
ซึ้งมากๆเลยป้า
อ่า
ร้องไห้แล้วววว
อ่านแล้วน่้ำตาไหลเลย
ซึ้งมากกกกกกกกTWT
ขอให้พวกพี่จำคำนี้ไว้
** ฉันรักพี่ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนฉันก็จะรอ**
จะ 2-3 ปีหรือ 10ปีฉันก็จะรอ
ให้บ้านสีน้ำเงินกลับมาครบ 13 อีกครั้ง
บ้านสีน้ำเงิน คือที่พักพิงของคน 13 คนตลอดไป
นานแค่ไหนก็จะรอ ..เขาจะกลับมา :')
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google