ทำไมแกต้องไปด้วย ? ขอโทษนะที่บอกรักแกไม่ทัน ..

ขอโทษนะที่รักใครไม่เป็น ขอโทษนะที่โ.ง่มาก
ขอโทษนะที่ต้องไปโดยไม่ได้บอกอะไร ขอโทษนะที่วันนี้ฮาไม่ออก
ขอโทษนะที่วันนี้ไม่มีมุขให้ขำ ขอโทษนะที่ชีวิตเราต้องมาเจอคนแบบแก
ขอโทษนะที่มาให้แกเห็นหน้า ขอโทษนะที่รู้ว่าแกรู้สึกยังไง
ขอโทษนะ .. ขอโทษทุกอย่างเลย ถ้าตอนนี้คนที่อ่านอยู่ ? คุณรู้บ้างไหม
คุณน่ะ โชคดีมากๆ เลยนะ คุณน่ะ มีโอกาสทำอะไรอีกตั้งเยอะ
คุณมีคนที่รัก คนที่ชอบใช่ไหม ?
คุณอยากทำอะไรกับเขา ให้เขารู้ ให้เขาได้สัมผัสล่ะ
ถ้าวันนี้ ฉันเป็นคุณ ฉันมีคนรัก ฉันขอแค่ได้บอกรักเขา ได้อยู่กับเขา
ขอแค่นั้นจริงๆ ..

ก็เพราะคนรักใครไม่เป็น ไม่รู้ว่าแบบไหนที่เรียกว่ารัก
ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่แสดงออกมาใช่คำว่า รัก รึเปล่า
ไม่เคยรู้ ไม่เคยไ้ด้สัมผัส เพราะความรู้สึกมันด้านชาตั้งแต่ไหนแต่ไร
ตั้งแต่ที่แกจากไป คนโ.ง่ที่ไม่รู้อะไรคนนี้จะทำยังไง ?
คิดเหรอว่าไปแบบนี้แล้วคนอื่นเขาจะสบายใจน่ะ !
คิดเหรอว่าแค่แกไปซักคน คนอื่นจะมีความสุข
แกคิดไปคนเดียว แกไม่ห่วงความรู้สึกฉันรึไง ?
อย่าทำให้อะไรๆ มันมาลงอยู่ที่เดิม อย่าให้บาดแผลที่มันเคยเปิด
ต้องมาโดนฉีกซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นครั้งที่สอง
ไม่รู้หรอกนะ ว่าสิ่งที่ทำไปเรียกว่ารักรึเปล่า
ไม่รู้หรอกนะ ว่าที่สิ่งที่ทำไปแกจะรู้รึเปล่า
ตลอดเวลาที่ผ่านมา อยากจะขอ .. ขอแค่เสี้ยวนาทีก็ดี
ขอแค่เสี้ยวนาทีนั้น บอกแกได้ไหม ว่าโคร.ตรักแกเลย
ถ้าซื้อเวลาได้ ขอซื้อเวลานั้นแลกกับชีวิตตัวเอง
ซื้อเวลานั้น เพื่อจะให้แกรู้ว่ารักแกมากแค่ไหน
จะได้ไม่บ้า นั่งพูดกับฟ้า แล้วคิดว่าแกคงได้ยินที่พูด

เหลือแต่สมุดไดอารี่ ที่แกทิ้งไว้ให้ ? ฮ่ะ ๆ
อ่านของแกแล้วแทบบ้าเลยนะ ทำไมแกไม่เคยบอกฉันเลยอ่ะ ?
ทำไมแกไม่เคยบอกฉันว่าแกเป็นมะเร็ง ..
ทำไมแกไม่บอกฉันเลย  ?
ฉันถึงไม่เคยได้พูดคำนี้กับแกเลย ฉันถึงไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้
ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดกับฉัน
แกน่ะ .. คิดหรือว่าไม่ได้ทำให้คนอื่นเป็นห่วง
แกบอกว่าจะไปเที่ยวสองสามวัน แล้วตอนนี้ล่ะ แกยังไม่กลับมาเลยนะ
แกบอกจะไปเที่ยวแค่สองสามวันไม่ใช่เหรอไง ?
แกต้องกลับมาได้แล้วสิ นี่มันอาทิตย์นึงแล้วนะ !
แกจะให้ฉันรอจนบ้าตายรึไง ?
คิดเหรอว่าแกเอาจดหมายนั่นฝากเพื่อนมาส่ง แล้วฉันจะไม่รู้ !
ฉันจะไม่รู้ได้ยังไงกัน .. ก็แกน่ะ .. ก็แกน่ะเป็นคนที่ฉันไว้ใจที่สุด
จะไม่ให้่ฉันรู้ได้ไง ทั้งๆ ที่ฉันรู้ใจแกขนาดนี้
จะไม่ให้ฉันรู้ได้ยังไง !
แกคิดว่าฉันไม่รู้รึไง ว่าก่อนแกจะไปน่ะ ก่อนแกไปน่ะ แกเอาจดหมายเป็นกอง
ฝากเพื่อนแกแล้วส่งมาให้ฉัน หลอกว่าแกไม่ได้ไปไหน
ทั้งที่จริงแล้วแกไม่ได้อยู่กับฉันเลย แกไปไหนแล้วก็ไม่รู้ !
ก่อนแกไปน่ะ ฉันเคยบอกอะไรกับแกมั้ย ให้ฉันบอกได้ไหม ให้ฉันพูดกับแก
แลกกับเวลาทั้งชีวิตของฉันเลยก็ได้
แกน่ะ .. น่าเกลียดที่สุดเลย ที่ทิ้งฉันไปแบบนี้ ไปแล้วก็ไม่บอกกัน รู้ไหมทำแบบนี้ฉันโกรธนะ !

พอรู้ว่าแกตาย ทุกอย่างมันก็จบ
พอรู้ว่าแกไปดีแล้ว ฉันถึงได้รู้ว่าความรักเป็นยังไง
แม่แกบอกฉันเอง ว่าแกน่ะ ไม่ได้ไปเที่ยว
แกเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ทำไมแกไม่บอกฉัน
ทำไม ..

แกเที่ยวบอกใครต่อใครว่าแกน่ะเจ๋งทุกเรื่อง โดนเฉพาะเรื่องกีฬา
แกเที่ยวบอกใครต่อใครว่าแกน่ะไม่เคยป่วย เพราะแกน่ะแข็งแรง
แกเที่ยวบอกใครต่อใครว่าแกวิ่งร้อยเมตร พันเมตรก็ไหว เพราะแกน่ะยอดนักวิ่ง
แต่แกเคยเที่ยวบอกใครต่อใครไหมว่า แกอ่อนแอแค่ไหน ?
แกรู้ใช่ไหม ? ว่าตอนที่แกออกจากบ้านนะ แกรู้ใช่ไหม ..
แกรู้ใช่ไหมว่าแกอาจจะไม่ได้มาเจอฉันอีก ถึงอย่างนั้น ..
มันทำให้ฉันมั่นใจว่าแกรักฉันมาก จดหมายที่แกเขียนด้วยตัวเอง
แกคงนั่งเขียนมาหลายวันใช่ไหม? แ้ล้วให้คนอื่นมาหลอกส่งให้วันละแผ่น วันละแผ่น เพื่อหลอกว่าแกยังมีชีวิตอยู่
เพราะขนาดเสี้ยววินาทีสุดท้ายของชีวิตแกยังห่วงคนอื่นมากขนาดนี้ แกทำไมไม่ห่วงตัวเองบ้าง
รักแกนะ รักแกมาก
ฉันไม่เคยพูดให้แกได้ยินนะ แต่ขอร้อง .. ขอร้องถ้าแกยังไม่ไปไหน แกรับฟังได้ไหม?
ขอบคุณที่เรายังมีกันและกันเสมอมา

วันที่ 10 / 10 / 2010 เวลา 10:10
ฉันอธิษฐานขอให้แกได้ยินคำว่ารัก