ComeBack เล่าเรื่องมโน15+ระหว่างเรากับพี่ชายต่างพ่อแม่O_o;;
เราขอตอบเสียงสงสัยใจในใจทุกคนก่อนนะ 555
ถาม : จะตั้งทำไมกระทู้เมค ใครๆก็ชอบเรื่องจริงกันทั้งนั้น
เราขอตอบว่า เพราะเดี๊ยนไม่มีแฟนค่ะ ลำพังคนเข้ามาจีบยังไม่มีเลย จะเอาเรื่องที่ไหนมาตั้งกระทู้ถ้าไม่เมคเอง
ถาม : ไม่มีเรื่องจะตั้ง แล้วจะเมคกระทู้ขึ้นมาทำไม ก็อยู่เฉยๆไปสิ
เราขอตอบอีกว่า ขอให้เราได้ฟินเพราะเรื่องที่ตัวเองเมค ให้ได้จินตนาการว่าตัวเองมีแฟนมั่ง ไรมั่งเหอะ เปล่าเปลี่ยวมา 2 ปีแล้วค่ะ แล้วอย่าได้บอกให้ไปหาแฟนเชียวนะ ผู้ชายสมัยนี้ อื้อหืมมมม!! น่ารักอ่ะ ( ประชด )
ถาม : ถ้าจะตั้งทู้เมคในบอร์ดนี้ ไปแต่งนิยายดีกว่ามั้ย?
เราขอตอบว่า ณ จุดๆนี้คือเราแต่งจบไปแล้ว 2 เรื่อง แล้วก็กำลังรอผลพิจารณาค่ะ... ทำให้ช่วงนี้มันว่างเหลือเกิน
สำหรับคนที่จะด่า จะว่าเรา เราขอให้เรียบเรียงคำพูดดีๆนิดนึง อย่าใช้คำพูดแรงๆเลยเนอะ เป็นใคร ใครก็ไม่ชอบหรอกถึงแม้ว่าเราจะผิดจริงๆก็เถอะ เอาใจเค้ามาใส่ใจเราเนอะ
อ้อ ถ้าเกิดทู้เรามันเปล่าเปลี่ยว เหมือนคนตั้ง ( ก็เราไง ) เรายินดีลบให้เลยค่ะ 5555
มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า
แทนเราว่า : เรา หรือ เนย์
แทนแฟนใหม่พ่อเราว่า : แม่เล็ก
แทนลูกแม่เล็ก : ไ.อ้วิน คุณชาย
* เรื่องที่เกิดขึ้น ณ ตอนนี้คือตอนปิดเทอม ม.4 ของเรา *
พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เราเด็กๆ... เรามีน้องสาว 1 คน แต่น้องสาวไปอยู่กับแม่ ส่วนเราอยู่กับพ่อ... พ่อเราแต่งงานใหม่กับแม่เล็กนั้นก็มีลูกติดเหมือนกัน ก่อนแต่งงานพ่อเราก็พาไปกินข้าวกับแม่เล็กก่อนแล้ว เราก็เลยคุ้นเคยในระดับนึงแต่ยังไม่เคยเจอลูกของแม่เล็กเลยสักครั้งจนกระทั่งวันก่อนวันที่พวกเค้าต้องย้ายเข้ามาบ้านเรา
วันงานของพ่อเรา วันนั้นเราก็ไปช่วยพิธีเล็กๆน้อยๆ เพราะทั้งฝ่ายพ่อเราและแม่เล็กอยากจัดงานเล็กๆ เชิญแค่เพื่อนสนิทและญาติมาเท่านั้น
ก่อนงานแต่ง 3 วัน พ่อกับแม่เล็กก็พาให้เราไปทำความรู้จักกับลูกของแม่เล็ก
แม่เล็ก : นี่ลูกชายแม่เองนะ ชื่อวิน วินแก่กว่าเนย์นะ คงต้องเรียกว่าพี่
เรา : อ๋อ ค่ะ
แม่เล็ก : วินนี่ลูกสาวของคุณลุงเค้านะ ชื่อเนย์
เรา : ดีค่ะ พี่วิน
พี่วิน : ใครเป็นพี่เธอ? # อ้าว เวร มึ.งไม่ให้กุเรียกพี่แล้วจะให้กุเรียกไรคะ ไ.อ้วินดีมะ?
เรา : .... # อยากจะตอบแบบที่คิดออกไปแต่กลัวโดนมันเตะ เลยเงียบดีกว่า
แม่เล็ก : วินทำไมลูกพูดกับน้องแบบนั้นล่ะ?
้เรา : ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ถือหรอกๆ # นางเอกมาเองง
ไ.อ้วิน : วินไปเข้าห้องน้ำนะ
แม่เล็ก : สงสัยเค้ายังรับเรื่องที่แม่จะแต่งงานใหม่ไม่ได้ เนย์อย่าไปถือพี่เค้านะ
เรา : อ่อ ไม่หรอกค่ะๆ 555
- - หน้าตาก็ดีนะ เสียดาย นิสัยแย่ โด่ววนึกว่าอยากรู้จักมากนักรึไง ยี้เหมือนกันแหละย่ะ
วันงานแต่งงาน
เราไปคอยช่วยยกขนมในครัว อย่างที่บอกว่าเป็นงานเล็กๆ เลยจัดงานที่บ้านพ่อเราเลย แล้วอยากบอกว่า ไอคุณพี่วิน แกก็นั่งมองเฉยๆไม่ยอมช่วยไรเลยค่ะ
เรา : นี่ๆ ไปช่วยยกขนมไปเสริฟแขกมั่งดิ
ไ.อ้วิน : หน้าที่เธอ เธอก็ไปทำสิ * เดินผ่านหน้าเราแล้วเข้าบ้านไป *
เรา : หูยย ไอคุณชาย ไอเลิศเลออออ แม่.งงงงงงงงง!!!
เราตะโกนตอนคุณพี่แกเข้าบ้านไปจนลับตาละ กลัวมันกลับมากระทืบ T^T
ผ่านไปครึ่งเดือน เราก็เริ่มชินกับความเชี้.ยของพี่แก ไม่เคยคุยกันมากไปกว่าคำว่า
" เฮ้ย แม่เล็กเรียกกินข้าวแล้วนะ " กับ " ไอนี่ทิ้งได้ป่ะ? " ประโยคหลังนี่เราช่วยแม่เล็กเก็บบ้านไง เลยต้องถามก่อนว่าทิ้งได้มั้ย? ลักษณะเหมือนเป็นญาติกันมากเลยนะ
จนกระทั่งวันที่พ่อเรากับแม่เล็กอยากไปเที่ยวกัน 2 คน เลยมาปรึกษาเรา ( ไม่มีใครอยากปรึกษา ไ.อ้คุณวินหรอกค่ะ นิสัยมันน่ารักจัด)
เรา : สบายค่ะ อยู่ได้อยู่แล้วว
แล้วพ่อเรากับแม่เล็กก็ไปเที่ยวกัน 2 คนทิ้งให้เราอยู่กับคุณชาย ถ้าเปรียบเทียบกันแล้ว อิคุณชายไม่ยอมทำไรเลย มีแต่เราเท่านั้นที่ช่วยทำงานบ้าน ไอนิสัย ช่วงเช้าพอเราส่งพ่อกับแม่เล็กเสร็จ เราก็เข้าไปบอกไอคุณชาย เพราะไม่รู้ว่าแกรู้เรื่องรึยัง
เรา : พ่อกับแม่เล็กไปเที่ยวนะ
ไ.อ้วิน : .....
เรา : เราจะเก็บบ้าน จะให้ทิ้งหรือไม่ทิ้งอะไรก็ลงไปบอกด้วยละกัน
ตกลงมึ.งใบ้ใช่มั้ยยย เราลงมาเก็บบ้านต่อจนสักเที่ยงๆเราก็เอาของออกไปทิ้งกลับมาอีกทีก็เห็นคุณชายแกก้มๆเงยๆเหมือนหาอะไร
เรา : หาไร?
ไ.อ้วิน : หาหนังสือการ์ตูน เล่มเก่าๆ
เรา : หืม.. เล่มที่ปกขาดๆเหมือนหนูแทะป่ะ?
ไ.อ้วิน : เล่มนั้นแหละ
เรา : เราทิ้งไปแล้วอ่ะ
ไ.อ้วิน : ทิ้งไปได้ยังไง ทำไมวุ่นวายแบบนี้วะ?
เรา : อ้าว ก็เราบอกแล้วว่าจะเอาอะไรให้ลงมาบอก ก็เห็นไม่มาเราเลยนึกว่าทิ้งได้
เดินปึงปังกลับขึ้นห้อง คือกุผิดป้ะ? หรือผิดวะ? ผิดก็ได้ T^T แต่ผิดนิดเดียวว เรากลับไปที่ถังขยะ อีกรอบไปรื้อหนังสือมาคืนคุณชาย แล้วก็กลับไปทำกับข้าวต่อ
เรากำลังจะขึ้นไปเรียกคุณชายกินข้าวและก็จะเอาหนังสือไปคืน เห็นประตูมันแง้มอยู่เราจะเดินเข้าไป แต่ได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์อยู่
ไ.อ้วิน : เออ!! แม่.งวุ่นวายจะตาย
?? : (^(*%96457
ไ.อ้วิน : กุรำคาญจะตาย นี่มึ.งรู้มั้ยว่าเอาหนังสือกุไปทิ้งด้วย ยุ่งไม่เข้าเรื่องว่.ะ
?? : (^%&$&)
ไ.อ้วิน : กูจบ ม.6เมื่อไหร่ก็จะได้ไปจากบ้านนี้สักที น่ารำคาญ!!
เหอะ! ไอเราก็อุตส่าห์ไปเก็บหนังสือกลับมาให้ ... เสียความรู้สึกจริง เราทิ้งหนังสือที่ไปเก็บมาจากถังขยะไว้หน้าห้อง ไ.อ้เหี้.ยวิน ( เพิ่ม เหี้.ย ให้ด้วย ) แล้วกลับเข้าห้อง - - ทีหลังจะได้ไม่ต้องทำดีด้วย พึ่งรู้ว่านิสัยแย่กว่าที่คิดอีก
วันต่อมา..
ตอนเช้าเราโทรบอกให้เพื่อนมารับไปเที่ยว แก้เซ็ง ขี้เกียจอยู่บ้านกับอิคุณชาย กลุ่มเพื่อนเรามี 2 คนคือ เค เป็นเกย์ หล่อน่ารัก >< กับ จีน สาวหมวย น่ารักอีกเหมือนกัน สนิทกันมากกกกก เราไปนอนเล่นอยู่บ้านจีนทั้งวันจนทุ่มกว่าๆ เราก็ขอให้พ่อกับแม่จีนออกมาส่ง T^T เกรงใจ แต่ทำไงได้อ่ะ
เราถึงบ้านประมาณ 2 ทุ่มนิดๆ ก็เจออิคุณชายนั่งอยู่ตรงห้องรับแขก เราขี้เกียจทัก เห็นหน้ามันก็นึกถึงตอนมันคุยโทรศัพท์ ในเมื่อเกลียดเรานัก เราก็ไม่อยากจะยุ่งด้วย
ไ.อ้วิน : ไปไหนมา?
เรา : .... # อยากถามว่าเสือ.กไรจริงๆ
ไ.อ้วิน : ถามแล้วทำไมไม่ตอบ!!!
เรา : * เดินขึ้นห้อง *
ไ.อ้วิน : อย่ามาเดินหนี ไม่ชอบ * จับแขนเรา *
เรา : ยุ่งอะไรด้วย ?
ไ.อ้วิน : ถามว่าไปไหนมา!!! # แม่.งน่ากลัวอ่ะ แต่แสดงออกไม่ได้ เดี๋ยวมันได้ใจ
เรา : แล้วคุณมายุ่งอะไรด้วย? ปล่อยแขนเราด้วยค่ะ
ไ.อ้วิน : อย่ามากวนประสาทถามว่าไปไหนมา ทำไมไม่ตอบ!!! * บีบแขนเรา *
แหม่.. ยิ่งกว่าจำเลยรัก #ผิด
เรา : ปล่อยนะเว้ย เจ็บ ถ้าไม่ปล่อยจะร้องให้คนช่วยจริงๆนะ # น่ากลัวว่.ะ TT^TT
ไ.อ้วิน : เออ ร้องไปเลย!!! # สีหน้ามันนี่ จะฆ่ากุป่าววะ กลัว
เรา : แล้วคุณมายุ่งอะไรด้วยอ่ะ * เริ่มเบะปากร้อง * # เผื่อมันใจอ่อน
ไ.อ้วิน : * ทำหน้าเอ๋อๆ *
เรา : ฮืออออ!! # พอมันเอ๋อ เราต้องรีบใส่ฟิลลิ่งค่ะ ถ้ามันเอ๋อแปลว่ามันตกใจที่เราร้อง
ไ.อ้วิน : * ปล่อยแขนเรา * # ได้ผลแง้ะ ><
เรา : * ยืนร้องไปเรื่อยๆ * # ในหัวคิดว่า ถ้ากุวิ่งขึ้นข้างบนมันจะจับแขนกุอีกมั้ย
ไ.อ้วิน : * ยืนเงียบ * # มันไปยังวะ เราร้องแบบเอามือปิดหน้า หลังๆเริ่มออกแต่เสียง ไม่มีอารมณ์จะร้อง ฉันแสดงเฉยๆ
เรา : * ยังคงยืนร้องแบบแห.ลๆต่อไป *
ไ.อ้วิน : หยุดร้องได้แล้ว..# แหม มึ.งทำกุร้องแล้วยังมีหน้ามาสั่งให้หยุดอีก ไอบ้า
เรา : * ทำเป็นสะอื้น * # รางวัลตุ๊กตาทองคำอยู่ที่ไหนนน?
ไ.อ้วิน : ขอโทษ....
ต่อมั้ย แป้กเราลบนะ # ขอโทษจริงๆที่ทำให้บอร์ดความรักรก
กราบเรียนพี่เว็บที่เคารพ
หนูเดาว่าพี่คงจำยูสหนูได้และก็อยากจะแขวนยูสหนูเต็มแก่แล้ว ( หนูไม่ได้ด่าพี่แก่นะ 55 ) ถ้าเกิดทู้มันแป้กหนูจะลบแน่ๆ ถ้ามันไม่แป้ก หนูจะพยายามรีกระทู้ให้น้อยที่สุด จะได้ไม่เป็นภาระพี่ 555555
Up Comment 31
Up Comment 56
Up Comment 101
Up Comment 139
Up Comment 158
Up Comment 185 [ 15+ ]
Up Comment 207
Up Comment 231
Up Comment 263
Up Comment 294
Up Comment 322
Up Comment 343
Up Comment 365
Up Comment 384
Up Comment 414
Up Comment 434
Up Comment 464
Up Comment 501 [ + Image ]
Up Comment 526
Up Comment 555
Up Comment 582
แจ้งข่าวนิดนึง
Up Comment 613
Up Comment 667
Up Comment 736
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
คลิกที่นี่เพื่อดูความคิดเห็นทั้งหมด
เห้ย! กระทู้แบบนี้พลาดได้ไง 55555 นั่งอ่านทีเดียวจนตาพล่าาาาาา
ยังจำเค้าได้ไหม ?? ไม่ได้ละสิ ก็แหงละเค้าหายไปนานนนนนนนน -..-
ประเด็นเดียวกันนั่นแหละ เป็น ม.6 มันเหนื่อยจะตายยยยยย (ใครอยากรู้) (เค้าอยากจิบอก) (โดนถีบ) แต่ตอนนี้กลับมาติดงอมแงมเหมือนเดิม เพราะอะไรน่ะหรอ หุหุ เพราะว่าแอดกำลังจะประกาศแล้วววววว ชีวิตเรากำลังจะเป็นไท 55555
มาต่อนะตัวเธออออออ เค้ารออยู่
แฮ่ๆ จะว่ายังไงดี เขิลจุงเลอที่กลับมาตอนนี้ อ
ย่างแรกที่อยากบอกเลยก็คือ จขกท. คิดเนื้อเรื่องต่อไม่ออกค่ะ เพาะว่าตอนส่งเมนบอร์ดไปซ่อมแล้วการแต่งมันไม่ต่อเนื่อง กลายเป็นลืมพล็อต ( กรรม ) นี่คือสาเหตุอย่างแรกที่หายไป
อย่างที่ 2 คือ กีฬาสีกับสอบค่ะ พอทำท่าจะมาแต่งต่องานกีฬาสีก็เข้ามาและตามด้วยสอบทันที ไม่มีเว้นวรรคให้หายใจ
อย่างที่ 3 ตอนนี้โควตามหาลัยที่ จขกท. ต้องการมาแล้ว โครงการของคณะที่ จขกท.อยากเข้าก็มาแล้วด้วยย ทำให้ยังไม่ได้แต่งต่อเลยย เข้ามาสยามโซนส่วนใหญ่ก็แบบแวะมาดูกระทู้คนอื่นแล้วก็จากไป ที่เข้ามาแบบจริงๆจังเลยก็ตอนมีเรื่องฟินๆ 555555
คงไม่นานแล้วแหละ ขอ จขกท. เคลียร์อะไรหลายๆอย่างหน่อย อยากกลับมาแต่งต่อมากกกกเลยย แต่เหมือนเค้าเรียกว่าอะไรอ่ะ เหมือนความรู้สึกที่จะเข้าถึงตัวละครมันยังไม่มา แบบมันไม่ใช่อ่ะจอร์จ กลัวแต่งแล้วไม่ฟิน เหมือนตอนฉากฌานบอกรักเนย์ ( ตอนนั้นคือลืมพล็อตหมดละแกรร 55555 ) จขกท.ขออนุญาตลบตอนล่าสุดออกก่อนน้า เพราะว่าอยากให้ฟินกัน ลืมฉากนั้นไปเลยได้จะยิ่งดี ไว้เดี๋ยวแต่งใหม่เนอะ จิบิ
สุดท้ายนี้ คนที่เม้นต์ให้ จขกท. ยังแวะเวียนมาดูทู้เรื่องๆ น่ารักมะมะโลยยยยย
ปล.ใครอยากคุยกันก่อนหรือยังไง ทิ้งเฟสไว้ได้นะครัชชช ไว้ จขกท. จะมา @
อ่ะแฮ่มๆ -//- โหลๆ เทส 1 2 3 ยังมีใครอยู่มั้ยคะ? 555 คือว่า จขกท. ได้ฤกษ์กลับมาแล้วค่ะ
สงสัยใช่มั้ยว่าทำไมกลับมา? คือว่าอยู่ๆ จขกท. ก็ไม่รู้คิดยังไง กลับเข้ามาสยามโซนแล้วก็คลิกมาอ่านเรื่องที่ตัวเองแต่ง แล้วแบบ ความรู้สึกเลยคือ แต่งเอง ฟินเองอ่ะ = = ไม่ได้ยอตัวเองนะ จริ๊งๆ 5555 ยังคิดอยู่เลยแต่งออกมาแบบนี้ได้ไง พออ่านไป อ่านมา เหมือนนั่งอ่านนิยายซะเอง แล้วพอแต่งไม่จบ เริ่มรู้สึกว่า แม่.งอารมณ์มันค้าง** T^T เลยอยากกลับมาแต่งต่อ ( ซะงั้น ) ไม่รู้ว่ายังมีใครสนใจมั้ย เลยลองมาลงเพิ่มไว้อีกตอน ถ้าเกิดยังมีคนติดตามอยู่ จขกท. จะมาต่อให้จบแน่นอน ส่วนเรื่องเรียน ตอนนี้ จขกท. ยื่นโควตาไปหลายโครงการแล้ว แต่ไม่รู้ว่าติดบ้างรึยังงง TOT
ส่วนใครที่ลืมเนื้อเรื่องไปแล้ว จขกท. อนุญาตให้กลับไปอ่านเนื้อเรื่องข้างบนอีกสักรอบ สองรอบค่ะ เพื่ออรรถรสที่ดี 555
อิฌาน : ก็แค่ขึ้นรถไป แล้วก็ตอบคำถามสัก 2 - 3 ข้อ แล้วจะยอมเงียบก็ได้
เรา : อิเหี้.ย # เสียงไม่ออก ออกแต่ลม
แล้วเราก็ต้องจำใจขึ้นรถอิฌานไป เพราะคิดว่าแค่ตอบคำถามที่มันสงสัยก็น่าจะจบ แต่อินี่มันดันออกรถค่ะ ไอชั่วฌานนนนนน!!!!
เรา : เฮ้ย ออกรถไมวะ?
อิฌาน : เธอกับไอวินเคยเป็นแฟนกันหรอ?
เรา : ไม่เสือ.กสักเรื่องจะตายมั้ยยยย?
อิฌาน : ตอบดีๆไม่เป็น?
เรา : เป็น แต่ไม่อยากตอบ มีไรป่ะ?
อิฌาน : ได้ งั้นพรุ่งนี้ถ้าเอาเรื่องที่ได้ยินไปเล่าให้พี่ขวัญฟังคงไม่เป็นไรสินะ? # มันลอยหน้า ลอยตาค่ะ - -
เรา : - -
อิฌาน : จะตอบได้ยัง?
เรา : เออ!!
อิฌาน : ตกลงเธอเคยเป็นแฟนก่ะไอวินหรอ?
เรา : ก็ไม่เชิงมั้ง = =
อิฌาน : หมายความว่าไง
เรา : ก็หมายความว่าไม่ใช่แฟนกัน แต่เราแอบชอบพิ่วินข้างเดียวเพราะตอนนั้นพี่วินมีแฟนแล้วว พอใจยัง?
เราไม่อยากเล่าให้ไอฌานฟังทั้งหมด เลยตอนท่อนเหลือแค่นี้ - -;;
อิฌาน : แล้วที่ไอวินบอกเหมือนเดิมนี่คืออะไร?
เรา : ไม่รู้!
อิฌาน : เอาดีๆ
เรา : ก็เราไม่รู้จริงๆนี่หว่า o- เสร็จเรื่องยัง ถ้าเสร็จแล้ว พาเราไปส่งบ้านทีเดะ
อิฌาน : โหย เด็กอะไรแอบชอบพี่ชายตัวเอง
เรา : - - เออ นี่ไง ปากแบบนี้ไงถึงไม่อยากเล่าให้ฟัง เออนี่ ว่าแต่ตอนนี้พี่วินมีแฟนใหม่รึยัง หรือว่ายังคบกับพี่ฟ้าอยู่อ่ะ?
อิฌาน : ทำไม ยังชอบมันอยู่รึไง?
เรา : เปล่า เราก็แค่อยากรู้ว่าพี่วินจะยังโกหกเราเหมือนเมื่อก่อนมั้ย
อิฌาน : เท่าที่ดู ตอนนี้มันก็ไม่มีใครจริงๆนะ
เรา : เหรอ?
เออ ก็ดี เป็นโสดไปจนตายนั่นแหละดีแล้ว หึหึ พอพูดถึงความหลัง อาการของขึ้นชักกำเริบ = = คือจริงๆแล้วถึงเราจะยังมีความรู้สึกดีๆให้พี่วินอยู่ แต่ก็ใช่ว่าเราจะให้อภัยในสิ่งที่พี่แกทำกับเราไว้ แน่ล่ะ เจอไปขนาดนั้น ใครไปให้อภัยก็บ้าแล้ว ( ไม่บ้า ก็โ.ง่ ไม่โ.ง่ ก็คงจะหลงสุดๆ ) อย่างที่เราบอก เราไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่จะ ชั้นจะรอเธอจนกว่าเราจะได้รักกัน หรือจะรอจนกว่าเธอจะรักชั้น บลาๆ เพราะงั้นเราคิดว่าความรู้สึกดีๆที่เราเหลือไว้ให้พี่วินตอนนี้ น่าจะคงสถานะไว้ที่น้องสาวเหมือนเดิม เราเจ็บแล้วจำ
เราพยายามจะไม่คิดถึงเรื่องที่พี่วินเคยทำไว้กับเราและพยายามกลับไปเป็นน้องสาวของพี่วินแบบเดิม แต่พอพี่วินมาบอกว่ายังเหมือนเดิม
ยังเหมือนเดิมนี่คือระ? คืออยากกลับมาหลอกเราเหมือนเดิมงั้นหรอ เวลาที่ผ่านไปนี่พี่แกคิดไม่ได้เลยใช่มั้ย ? พอนึกถึงตอนที่เราต้องร้องไห้เพราะพี่วินแล้วมันแบบ - - อยากจะไปบีบคอพี่แกให้ตายๆไปซะตรงนั้นแม่มเลย - -
วันต่อมา
เราพยายามทำตัวปกติมากถึงมากที่สุดตอนเจอกับพี่วิน พยามยามท่องนะโมตัสสะ ภัคคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธตัสสะ (ไปไกลละ ) ตราบใดที่พี่แกไม่พูดถึงเรื่องในอดีต เราก็จะยังควบคุมอารมณ์ได้
พี่วิน : เนย์
เรา : โย่ พี่วินนน
พี่วิน : คือพี่ เมื่อวานเรื่องที่พี่พูด
เรา : นี่พี่วิน อะไรที่มันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป ให้มันจบไปเถอะนะ เนย์ไม่ชอบฟังเรื่องเก่าๆ เรื่องเดิมๆอ่ะ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ถึงพี่จะบอกว่าพี่ยังเหมือนเดิม นั่นนู่นนี่ มันไม่จริงหรอก ก็เหมือนเมื่อก่อนไง ที่พี่บอกว่ารักเนย์ๆ แต่สุดท้าย พี่ทำกับเนย์ยังไง? หลอกเนย์ไว้ยังไง พี่ยังจำได้ใช่มั้ย? เพราะพี่เป็นฝ่ายกระทำล่ะมั้ง พี่เลยกลับมาบอกเนย์ว่าพี่ยังเหมือนเดิมได้ง่ายๆ แต่เนย์..เนย์เป็นฝ่ายโดนกระทำ เนย์เป็นฝ่ายที่เสียใจ เพราะงั้นเนย์คงจะทำหลั่นล้ากับพี่แล้วพูดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างพี่ไม่ได้หรอก อย่าทำให้เนย์ต้องมีความรู้สึกไม่ดีกับพี่มากไปกว่านี้เลยนะ เนย์เชื่อว่าเรายังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้ ปล่อยให้อดีตเป็นแค่อดีตอย่ารื้อฟื้นมันขึ้นมาอีกเลย
พี่วิน : เนย์จะให้พี่ทำยังไง เนย์ถึงจะเชื่อพี่ฮะ?
เรา : ก็ไม่ต้องทำยังไง พี่ก็อยู่เฉยๆไปสิ!!
พี่ขวัญ : เนย์ วิน ไปเที่ยวกันมั้ยยยยยยย? แอบเจ๊ปิดร้านสักวันไม่เป็นไรหรอกก 55 อ้าว หน้าเครียดเชียว มีไรกันเนี้ย
เรา : ไปดิพี่ขวัญ เซ็งๆพอดีเลยยย
เราเดินจูงมือพี่ขวัญออกไปหน้าร้าน ผ่านหน้าพี่วินไป..
เรา : คิดยังไงชวนไปเที่ยวอ่ะพี่ขวัญ o-
พี่ขวัญ : พอช่วงสงกรานต์ก็ไม่ค่อยมีคนอ่ะดิ ออกไปเที่ยวมั่ง ไรมั่ง น่าจะดีเนอะ 55
อิฌาน : ติดใจจากเมื่อวานล่ะสิ แก่แล้วก็งี้แหละ ไม่ค่อยได้ออกไปเจอโลกภายนอก วันๆอยู่แต่บ้านพักคนชรา 555
พี่ขวัญ : ไอฌาน!! นั่นปากหรอ?
เรา : 555 แล้วพี่ขวัญอยากไปไหนอ่า? เนย์ก็เซ็งเหมือนกันน พาเนย์ไปด้วยยย
พี่ขวัญ : เซ็งผู้ชายร้านนี้ใช่มั้ย? 555
เรา : น่าจะเป็นแบบนั้นค่ะ 555 แล้วไปไหนดีอ่ะพี่ขวัญ ปล่อยให้วกผู้ชายเฝ้าร้านไปเลย เราไปเที่ยวกันดีกว่า
อิฌาน : อายุก็ปูนนี้แล้ว ยังจะคิดออกไปเที่ยวอีก ไม่กลัวเด็กเรียกยายรึไง?
พี่ขวัญ : -___-
เรา : อย่าไปสนคนมีสัตว์เลี้ยงอยู่ในปากเลยพี่ขวัญ เนย์ว่าเราออกไปเลยดีกว่า อยู่ไปก็รำคาญญ
อิฌาน : ไปด้วย!
พี่ขวัญ/เรา : ไม่ให้ไป!!
อิฌาน : เฮ้ยไรวะ จะไปอ่ะ มีไรมะ?
เรา : ก็จะไม่ให้ไปเหมือนกัน มีไรป้ะ?
อิฌาน : ได้ ถ้าไม่ให้ไปเดี๋ยวโทรไปฟ้องเจ๊ ว่าพี่ขวัญกับเธอโดดงาน โดนตัดเงินเดือนนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก ใช่มั้ย
พี่ขวัญ : - - เนย์ พี่เกลียดมันแล้ว
เรา : โห่ว เนย์เกลียดก่อนพี่ขวัญนานมากกกกก 555
เถียงกันไป เถียงกันมา พี่วินก็เดินมาจากไหนไม่รู้ - -
พี่วิน : ไปด้วยสิ
เรา :
.
พี่ขวัญ : เออ ถ้าเป็นไอวินแล้วน่าจะให้ไปด้วยหน่อย # อ้าว ไหงงั้นล่ะคะคุณพี่ = =
อิฌาน : เออๆ ใครจะไปดีแสนดีเหมือนไอวินล่ะครับ
พี่ขวัญ : เฮ้ย เนย์คราวนี้ฌานมันรู้ตัวอ่ะ 555
จนแล้ว จนรอด สุดท้ายเราก็โดนไปกันทั้ง 4 คน ( ภีมไม่มา)
เรา : พี่ขวัญไปร้องเพลงกันมั้ย อารมณ์เนย์ตอนนี้อยากแหกปากมะมะโลยยย 5555
พี่ขวัญ : อื้อ ดีเหมือนกัน วิน ฌาน แก 2 คนจะไปไหนก็ไปเลยไป พี่จะไปร้องเพลงก่ะเนย์
พี่วิน : ไปด้วย
# ยังกับมีวิญญาณตามติด นี่ตูไปไหนมันก่ะจะไปด้วยรึไงวะ
พี่ขวัญ : -0- อ้าว วินก็อยากร้องเพลงหรอ? งั้นตามใจละกัน แกล่ะฌาน
อิฌาน : ยังไงก็ได้
เรา 4 คนเข้ามานั่งกันในตู้คาราโอเกะเป็นที่เรียบร้อย พอพี่วินมา ความรู้สึกที่เราอยากร้องเพลงเริ่มหมดไปทันที มีแต่ความเซ็งเข้ามาแทนที่ = =
พี่ขวัญ : เนย์ไหนบอกอยากร้องเพลงไง? พอเข้ามาแล้วเงียบเลย
พี่วิน : งั้นผมร้องก่อนก็ได้พี่ขวัญ
เราทำเป็นไม่สนใจที่พี่วินเลือกเพลง อยากเลือกเพลงอะไรก็ช่างหัวแม่ม ไม่อยากฟังงง!
ทำไมสายตาเย็นชา เวลาที่เราเจอกัน
.ทำไมต้องทำอะไรอย่างนั้น ไม่เข้าใจ
เธอลืมไปแล้วหรือไงเรื่องราวครั้งนั้น ภาพในวันวาน ที่ดีต่อกัน
..หากวันนั้นฉันทำอะไร ที่ไม่ดีที่ผิดไป อยากจะขอให้ลืมมันไปได้ไหม? กลับมารักกัน
เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเธอ ยังรอเธอเสมอ ทุกครั้งที่หายใจ
.ไม่อยากมีชีวิต อ้างว้างอีกต่อไป
ก็มันทนไม่ไหวจริงๆ เพราะหัวใจรักแค่เธอ
พี่วินเลือกร้องเพลง กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม แล้วตอนร้องพี่แกก็เอาแต่จ้องๆหน้าเรา จนพี่ขวัญกับฌานมองหน้ากัน - - จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ยไอพี่วิน พอพี่วินร้องจบเราเลยคว้าไมค์มาร้องบ้าง
เมื่อฉัน หลงเชื่อในคำบางคำจากเธอนั้น เจ็บตั้งกี่ครั้ง ตั้งกี่หนกัน สุดท้ายจะมาให้เราเป็นอย่างเดิม??
อยากเตือนเธอว่าลืมอะไรหรือเปล่า ลืมการกระทำ ลืมเรื่องราว ที่หลอกฉัน และทำร้ายจิตใจ
เธอคงลืมอะไรหลายอย่าง จึงกลับมาวอนขอให้เหมือนเดิม แต่กับฉันผู้เคราะห์ร้าย ไม่ลืม
..!!!
เราร้องไปก็มองแค่หน้าพี่วินเหมือนกัน พอร้องจบฌานที่พอจะรู้เรื่องเลยพูดขึ้นมาว่า
อิฌาน : เสียงอย่างกับเป็ดร้อง ไม่ได้เรื่องเลย**
เรา : อืม!!
พี่วินยังจ้องหน้าเราอยู่ เราก็จ้องหน้าพี่วินคืนเหมือนกัน
พี่ขวัญ : 55555 พี่ไม่อยากร้องเพลงแล้วอ่ะ บรรยากาศแปลกๆเนอะไอฌาน = =
อิฌาน : ใช่เลยป้า ออกไปหาอะไรกินกันดีกว่ามั้งงง - -;;;
พี่ขวัญ : เออ นั่นสิ ไปหาไรกินกันมั้ยเนย์ วิน
เรา : ค่ะ
พี่วิน : ครับ
เราหันไปเห็นพี่ขวัญกับฌานซุบซิบอะไรกันไม่รู้ แล้วพี่ขวัญก็หันมาบอกเรา
พี่ขวัญ : เอ้อ พี่นึกขึ้นได้ พี่ว่าจะไปซื้อบราพอดีอ่ะ เนย์ไช่วยพี่เลือกหน่อยสิ
อิฌาน : เออ งั้นกุว่าเราอย่าไปยุ่งเรื่องของผู้หญิงเลยนะไอวิน ไปดูโปรแกรมหนังดีกว่า วันนี้เห็นว่าจะมีหนัง..
พี่วิน : ไม่ไป
อิฌาน : ฮะ?
พี่วิน : กุไม่ไป!
อิฌาน : = = แล้วมึ.งจะไปไหนวะ
พี่วิน : กุจะไปกับเนย์
เรา : พี่ชอบดูบราของผู้หญิงหรอ? ก็ไม่บอกตั้งแต่แรก อย่าเขินไปเลยกับน้องกับเพื่อนทั้งนั้น ไม่ต้องอายหรอก # มันต้องมาไม้นี้เว้ย 5555
พี่วิน : เนย์!!
เรา : คะ? พี่ขวัญไปเหอะ อย่าช้าเลย พี่วินจะมามั้ย? หรือจะให้เนย์เลือกเผื่อสักตัว
เราเดินลากพี่ขวัญเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแบรนด์นึง แล้วก็ทำเป็นเลือกนู่น เลือกนี่
พี่ขวัญ : เนย์กับวินมีอะไรกันรึเปล่า?
เรา : หืม ไม่มีนี่คะ
พี่ขวัญ : เหรอ? แต่เหมือนจะทะเลาะกันเลยนะ
เรา : แฮ่ๆ ก็นิดหน่อยค่ะ พี่น้องกันก็แบบนี้แหละค่ะ เหมือนลิ้นกับฟัน
เราเดินดูของในร้านต่อสักพักก็ชวนพี่ขวัญออกจากร้านแล้วก็เจอพี่วินรออยู่ตรงหน้าร้าน
ต่อมั้ยเอ่ย แป้กไปรึยังอ่า TOT ฮืออออ เค้าไม่อยากให้แป้กเลยนะ แต่ถ้าแป้กก็ไม่เป็นไร รับได้ อยากหายไปนานเอง
รอมานานมะมะโลยยยยย เข้ามาดูทุกวัน ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมาต่อ ไหงวันนั้มาต่อเนี่ยยยยยย ต๊กกะใจจจจจจ หลงรักการเขียนของจขกทไปแหล่วววววว เค้าว่าจขกทเป็นเด็กช่างอ่า (เด็กช่างน่ารักอะไรอย่างงี้~~)
เพิ่งเข้ามาอ่านทู้นี้ สนุกมากอ่าาา ><
ตอนอ่านตอนกลางๆเชียร์ฌานนะ แต่พออ่านมาถึงตรงนี้เชียร์พี่วินเหมือนเดิมค่ะ 55555
จะบอกว่านางเอกชื่อ เนย์ เราชื่อเนย แต่แฟนเราไม่ได้ชื่อวินหรือฌานนะ แต่คือตอนที่เรากำลังจะลงเอยกับแฟนเรา เจอเรื่องแบบนี้เลยยย T^T ไปจูบกับผู้หญิง คนนั้นชื่อฟ้าเหมือนกันด้วยย อะไรจะตรงขนาดนี้ 5555 อ่านละตกใจเยยยย
ยังไงก้อต่อเร็วนะคะ หนุกมวากกกกก >< กรี๊ดดดด
พึ่งเห็นทู้นี้ง้อววว
พลาดไปอย่างน่าเสียดาย 555
รีบๆมาต่อนะ เราแบบโคร.ต ซึ้งอ่ะ
จขกท. แต่งเก่งมาก เยี่ยมมม
กรี๊ดดดดดดด จขกท.เค้าพึ่งมาอ่านทู้นี้ อ่านถึงตอนที่จขกท.อัพที่คห.343(มั้ง 555) เค้าฟินมากกกกกกกกกล้านๆๆๆๆตัว ไอพี่วินหื่นมากอ่า ><. เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าจะมาอ่านต่อน้า ตอนนี้เค้าง่วงมากเลยถึงจะอยากอ่ามากก็เถอะ ^^ ปล.จขกท.มารีบมาอัพอีกน้าาาาาาาาาสู้ๆค้าบบบบบบบ
จขกท.เค้าอ่านจบแล้วน้า รอจขกท.มาต่ออยู่น้าค้าาาาาาา ^^ พี่วินมั.นทำเค้าหวั่นไหวอ่าาาาาา แต่อีกใจก็หลงฌานนนน (อย่าเลย อย่าบอกให้ฉันเลือกเลย~ 55555) ปล.จขกท.สู้ๆนะคะเค้ารออยู่น้าาาาา.
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google