เขาคิดยังไง? หรือเราคิดไปเอง??

คืองี้เราชอบคนๆนึงชอบมาปีกว่าจะ 2 ปีแล้ว เราเจอเขาครั้งแรกที่ห้องๆนึงตอนนั้นเราเข้าไปเจอเขาพอดีเขาเงยหน้ามาแล้วยิ้มให้เรา ความรู้สึกแบบเห้ยใครว้ะ ทำไมยิ้มใจละลายแบบนี้ หลังจากนั้นเราก็ตามสืบประวัติเขา คอยเข้าโรงเรียนให้ตรงกับเขาโดยที่ไม่ได้บอกเพื่อน พอเราชอบเขามาปีนึงพอดีเราย้ายชั้นเรียนขึ้นอีกม.เรากับเขาบังเอิญมาอยู่ห้องเดียวกัน บอกตามตรงตอนที่รู้ว่าต้องอยู่ห้องเดียวกันนี้หยิ่งใส่เขา ไม่พูด ไม่ยิ้มให้ ไม่อะไรเลย เพราะเราคิดจะตัดใจอยู่เรื่องของเขากับเราเป็นไปไม่ได้ชัวร์ จนเขาเริ่มคุยกับเรา กำแพงที่เราก่อทั้งหมดเริ่มพังตัวลง และตอนนี้พังโดยสมบูรณ์แบบและเรากำลังหาคำตอบให้ตัวเองอยู่ตลอดระยะเวลา 6 เดือนที่เราใกล้เขา สิ่งที่เขาทำมาทั้งหมดมันคืออะไร เขาทำโดยไม่คิดอะไรหรือเพราะเราคิดไปเอง เริ่มที่ตอนแรกที่เจอกันที่ห้องก็ทั่วๆไปแหละค้ะก็คุยกันตามประสาผญ,ผช ไม่ได้สนิทกันมาก เรานี้แอบมองเขาตลอด55555 (ทั้งๆที่บอกจะตัดใจ) พอสักพักเราก็เริ่มสนิทกันคุยกันทุกวัน วันไหนไม่มานี้หงุดหงิดแทบตาย เรียนไปบ่นไป มีอยู่วันนึงเขาเดินมาหน้าโต๊ะเรา (เรานั่งหน้าห้องติดประตูทางออกติดกำแพง ล่ะคิดว่าตรงกำแพงจะมีอะไร?? มีไฟ มีแผงพัดลมในห้องไงค้ะ) เขามายืนหน้าโต๊ะล่ะเรานั่งเอาหลังพิงกำแพง (เอาง่ายๆข้างตัวเราหันไปทางโต๊ะ) เราก็นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่เขามายืนหน้าโต๊ะเราล่ะเอามือข้ามตัวเราไปเปิดไฟ เราก็แบบโอ้ยเสร็จก็ไปสิ คนมันเขินโว้ยยย เขาก็เอื้อมมือไปเปิดไฟพอเปิดเสร็จเขาก็เอามือมาวางบนหัวเราหยี้หัวเราพร้อมกับพูดว่า "ทำไมชอบอยู่ในที่มืดๆหน่า" แล้วก็เดินไป.... ตอนนั้นแบบเห้ยยยทำไรเนี้ยเขิน เราก็เลยพูดตามหลังเขาว่า "ทำไรเนี้ย ผมยุ่งหมดล่ะ" พร้อมกับจัดทรง5555555 มันก็ดูเหมือนไม่มีอะไร ล่ะเวลาเรานั่งอยู่เขาชอบเดินมาแย้งโทรศัพท์เราไปเล่น ชอบมองหน้า บางทีเราหันไปมองเขาปรากฏว่าเขามองเราอยู่หลบตา หันหน้าหนีกันแทบไม่ทัน เพื่อนเราเป็นหัวหน้ามีงานที่ได้มอบหมายให้ทำกับเขาคือเช็คคนมาสาย วันนั้นเข้าอยู่แถวเพื่อนมันลากเราไปเพื่อนเป็นเพื่อไปดูรายชื่อคนมาสายเราก็เออไปก็ไป เราเดินไปเขาหันมาถามเราวันนี้มีงานอะไรที่โรงเรียน (มีติวค้ะ) เราบอกไม่รู้เหมือนกัน (เรารู้ตอนขึ้นไปแล้ว) เราบอกเนี้ยมีคนบอกว่านั่งตั้ง 3 ชั่วโมง เขาบอกโห้ยน่าเบื่อตายเลยดิ แล้วเขาก็พูดคำๆนึงขึ้นมาเรานี้แทบจะตายอยู่ตรง เขาบอก "เดี๋ยวขึ้นไปหา" (เขาจะไม่ขึ้นก็ได้เพราะเขาต้องอยู่เช็คเพื่อนที่มาสาย) จุดนั้นนี้ยืนอึ้งไปเลยค้ะแล้วยิ้มให้ ยิ้มแบบผช.เจ้าเล่ห์ สายตาที่ส่งมาอีกนี้เรายืนสตั้นไปเลย รู้ตัวอีกทีเพื่อนที่ลากมาเรียก เรานี้แบบอย่าทำให้หวั่นไหวได้มั้ย กำแพงที่เราก่อมาเริ่มพังมาตั้งแต่เราสนิทกัน จนมาถึงสอบมิดเทอม วันนั้นเราเข้าห้องสอบก่อนเขา เรานั่งทำข้อสอบอยู่ล่ะเงยหน้าขึ้นมาเห็นเขาพอดี เราก็ก้มหน้าทำต่อล่ะเราเมื่อยคอเลยเงยขึ้นมา เรามีความรู้สึกเหมือนโดนมองโดยสัญชาตญาณเลยหันไป เอ้ยยย เขามองเราอยู่ พอเราเห็นหันหน้ากับเลยและก็มีเรามองเขาแต่ผลที่ได้เขามองเราอยู่ หันกลับอีกเช่นกัน เป็นงี้ทั้งวัน พอสอบวันสุดท้ายของมิดเทอม เราก็นั่งทำไปจนถึงวิชาคณิตเพิ่มเติมแล้วเขาไม่ได้สอบ (มันเป็นวิชาเลือก) เขาก็เดินๆมาแถวที่เรานั่งล่ะพูดว่า "ตั้งใจทำข้อสอบน้า อย่าตกน้ะ" เราก็แบบพูดกับใครว้ะตรงนั้นมีเรานั่งอยู่ เราก็คิดแบบพูดกับเราป้ะว้ะ เขาก็ออกจากห้องไป จนถึงสอบคาบบ่ายเรานั่งทำข้อสอบเสร็จเราก็เงยหน้ามองเขา เขาก็มองเราอยู่แต่คราวนี้คือเราหันกลับแบบทุกครั้ง ล่ะเราก็หันไปคุยกับเพื่อน คุยๆอยู่เพื่อนหันหน้าไปมองเขาแล้วหันกลับมามองหน้าเรา เราก็งงดิทำไมเพื่อนหันไปมอง มองอะไรเราเลยหันไปคือเขายังมองเราอยู่แบบจ้องอ้ะ เราเลยพูดขึ้นมา "มองไรเล่า" แล้วก็หันหน้ากลับไปยิ้มไม่รู้เขาเห็นตอนเรายิ้มรึป่าว แล้วเขาก็หัวเราะ ณ วันนั้นกำแพงของเราทั้งหมดพังไปโดยสมบูรณ์แล้ว พอสอบเสร็จไรเสร็จก็เปิดเรียนตามปกติ เราเลยไปขอเพื่อนที่เป็นหัวหน้าว่าขอทำหน้าที่เช็คคนมาสายได้มั้ย เพื่อนมันก็บอกได้มันก็ขี้เกลียดอยู่ (เข้าทางเรา) เราก็ไปเช็คคนมาสายตอนแรกเขาก็ถามหาหัวหน้าน้ะว่าไปไหนทำไมถึงเป็นเรามา เราก็บอก "หัวหน้าขี้เกลียดจะให้หัวหน้ากลับมาเช็คเหมือนเดิมก็ได้น้ะเดี๋ยวเราบอกให้" เขาก็พูดขึ้นมา "ไม่ต้องหรอก ใครมาเช็คก็ได้เขายังไงก็ได้" เราก็บอกอ่อๆโอเคร และการไปเช็คแบบนี้ทุกวันมันให้เราสนิทกันมากขึ้นทุกวันๆ จนวันนึงเราก็บอกเพื่อนในกลุ่มว่าเราชอบเขามานานแล้วเพื่อนก็เห้ยจริงทำไมมันไม่รู้ เราก็บอกก็ไม่ได้บอกใคร บอกแค่ในกลุ่ม ล่ะเราก็มาบอกเพื่อนในห้องที่สนิทกันว่าชอบเขา เพื่อนมันก็ตกใจและเราก็บอกหัวหน้าไปหัวหน้าก็บอกว่าแหละต้องมีอะไรแน่ๆ วันนั้นเราก็ลงมากินข้าวกับเพื่อนในกลุ่ม เพื่อนในกลุ่มก็บอกมีเพื่อนในห้องมันชอบเขาอยู่เหมือนกันแอบถ่ายรูปตั้งภาพหน้าจอ นู้นนี้ เราก็อืมแล้วไงมันเป็นสิทธิของเขาเราห้ามไม่ได้นิ เรากับเขาเจอกันสนิทกันทุกวัน เขาก็ชอบมาเล่นมุขนู้นนี้ให้เราทุกวัน5555555 ชวนเราเล่นเกมบ้างชวนคุยบ้าง เวลาเรายืนร้องเพลงก็หันมามองล่ะบอก "แหม่วันนี้อารมณ์ดีน้ะ" วันนั้นมีเรียนพละล่ะเขาให้สอบโดดข้ามรั่ว เราก็กระโดดพออันสุดท้ายเราพลาดค้ะ ลงข้ามผิดคือตอนแรกมันก็ไม่เป็นไรหรอกแค่ปวดข้อเท้า พอขึ้นห้องมาเท้าเราบวมเราก็ยังฝืนเดินให้ปกติจนกลับบ้านเราต้องข้ามสะพานลอยรอรถกลับบ้าน ตอนนั้นแบบเราเดินแบบปกติไม่ไหวแล้ว กลายเป็นแบบข้อเท้าพลิกไปแล้ว มันปวดมากเรานี้แทบเข่าทรุดอยากร้องไห้มาก แล้วก็ไม่ได้โทรไปบอกแม่กลัวแม่เป็นห่วง จนเราฝืนตัวเองจนถึงบ้าน เราบอกแม่ข้อเท้าพลิกพอถอดถุงเท้าออกผลปรากฏเท้าบวมไปแล้ววางฝ่าเท้าตรงๆไม่ได้แล้ว แม่ก็บ่นสิค้ะงานนี้ทำไมไม่โทรบอกอะไรประมาณนี้ แม่ก็บอกถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องไป แล้ววันรุ่งขึ้นเราก็ไม่ไหวจริงๆเลยหยุด พอวันต่อมาเราอาการดีขึ้นไปโรงเรียนได้รองเท้าแตะค้ะ555555 พันผ้าก็อตด้วย เราก็เดินเขาหน้าโรงเรียนเขาก็ถาม "อ้าว ขาไปโดนไรมา" เราก็บอก "ข้อเท้าพลิก ไว้เดี๋ยวคุยกันน้ะ" ตอนเรามาเช็คคนสายเขาก็ถาม "ไปทำไรมาเนี้ยทำไมถึงเป็นแบบนี้วันก่อนยังดีๆอยู่เลย" เราก็บอก "โดดข้ามรั่ววันก่อนแหละขามันลงผิดมั้งข้อเท้าพลิกเลย" เขาก็พูด "วันหลังก็ระวังๆหน่อย" แล้ววันต่อมาเราเข้าโรงเรียนพร้อมกันเขาก็ถามถามเราอีก "ขาไปโดนไรมา" เราก็บอก"ตลกแหละถามไรนักหนา" แล้วขำกันพอขึ้นห้องเรียนเขาก็แกล้งเหยียบเท้าเรา แต่แบบประมาณเอาเท้าเขามาวางบนเท้าเรา เราก็มองหน้า เขาก็บอก "โอ๊ะ โทดๆ"แล้วก็ยิ้มให้ เราบอก "แกล้งอีกล่ะ" ทั้งสัปดาห์นั้นเราใส่แต่รองเท้าแตะไปโรงเรียน555555 จนเขาถาม "เท้ายังไม่หายอีกหรอ" เราก็บอก "ปวดๆอยู่" วันนั้นเป็นศุกร์ที่โรงเรียนมีติวตอนเย็นวิชาพละ (ซึ้งครูไม่สอน) เราก็ไปนั่งหน้าห้องตรงระเบี่ยง
เขาเดินมา "ไปเก็บกระเป๋าดิ"
เราก็ถาม "เก็บทำไม"
เขาบอก "ไปเรียนข้างล่าง" เรากับเพื่อนก็ยอมเดินมาเก็บกระเป๋ากัน 2 คน เราก็เก็บๆอยู่
เขาเดินมา "เสร็จยัง"
เราบอก "ยัง" เขาก็เดินออกไป อีกสักพักเขามา
"เก็บเร็จยังเนี้ย"
เราก็บอก "ยัง จะรอเพื่อนคนอื่นก่อนแล้วค่อยไป" เขาก็เดินไป แล้วก็กลับมาอีกรอบ
คราวนี้พูดเสียงเรียบๆ "เก็บเสร็จยัง"
เราก็บอก "ยัง ถ้ารีบก็ไปก่อนเลย เค้าลงเองได้จะรอเพื่อนด้วย"
แล้วเขาก็ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้เรา เรานี้สะอึกเลย ไม่รู้โกรธใคร TT เขาพูด "ทำไมพูดไม่รู้เรื่องงี้ว้ะ ** ดื้อว้ะ"
เรานี้สะอึกเลยคือเราทำไรผิดแค่เก็บของช้าเพราะรอเพื่อน ทำไมต้องว่าเราขนาดนั้นเพื่อนข้างๆเรานี้งงไปเลย เราเลยพูดขึ้นมา "ถ้ารีบก็ไปก่อนดิ ไม่ได้ให้รอ จะรอเพื่อนถ้าเพื่อนขึ้นมาแล้วไม่รู้ต้องไปไหนล่ะ เดี๋ยวเดินไปเองแค่นี้ไม่หลงหรอก ไม่ใช่เด็กๆแล้ว" แล้วเขาก็ไป เรานี้โคตรงอนแถมโกรธด้วยเขามีสิทธิอะไรมาว่าเรา เราไม่ได้ทำไรผิดสักหน่อย เราก็เก็บของล่ะเดินออกมาแล้วเราก็โทรหาเพื่อนว่าอยู่ตรงนี้น้ะ สักพักก็เดินมาถึงเขาก็หันมามองเรา เราก็หันหน้าหนีแล้วเดินไปนั่งที่อื่นไกลๆ ไม่สนใจแล้วโกรธอยู่ เราก็นั่งได้สักพักก็เดินไปซื้อไรกินกับเพื่อนล่ะเจอรุ่นพี่ รุ่นพี่ก็บอกเดี๋ยวเดินไปหา เราก็กลับมานั่งที่เดิมรุ่นพี่ก็เดินมา เราก็นั่งคุยกับรุ่นพี่จนหมดชั่วโมงล่ะก็คุยต่ออีกสักพัก เขาก็เห็นแหละเขาเดินออกไปตั้งแต่หมดคาบล่ะ เราก็มองนาฬิกา เราเลยมองรุ่นพี่ว่า "เดี๋ยวกลับก่อนน้ะ" รุ่นพี่ก็บอก "เดี๋ยวออกไปส่งที่ป้ายรถเมล์" เราก็บอก "ไม่เป็นไรหรอก" รุ่นพี่บอกเหอะหน่าเดี๋ยวไปส่ง เราไม่อยากขัดก็เลยไปส่งก็ไปส่งก็เดินคุยกันเรื่อยๆ จนผ่านหน้าโดมเราเห็นเขายืนคุยกับเพื่อนอยู่ ล่ะหันมามองเรากับรุ่นพี่ เราก็ไม่สนใจคุยกับพี่ต่อ จนเดินมานิดนึงเราหันกลับไปมอง เขาเดินอยู่ข้างหลังเรา เราก็ไม่สนใจหันมาคุยกับพี่ต่อ แล้วเขาก็เดินมาเทียบข้างกับพี่เรา เราก็ไม่สนอยู่ดี จนเขาเดินนำไปเลย เราก็เออนี้ไม่คิดจะขอโทษกันเลยใช่ม้ะ ปกติเจอกันเขาทักตลอดแต่นี้คือ ไม่ทักไม่ขอโทษเราก็เออได้ทำงี้ก็ได้ไม่ต้องคุยกัน รุ่นพี่เขาก็มาส่ง เราก็กลับถึงบ้าน งอนเขาทั้งเสาร์อาทิตย์เลย วันจันทร์ไปโรงเรียนตามปกติ เราก็มาเช็คคนมาสายปกติ เราไม่พูดไรเลย เขาก็เงียบเป็นงั้นทั้งวัน พอวันอังคารเขาก็ชวนคุยนู้นนี้เราก็แบบเออไม่ขอโทษหายเองก็ได้เลยยอมคุยด้วย
เดี๋ยวมาต่อน้า คิดว่าไงอ้ะ