[EXO]ความเชื่อใจมีให้กันได้แค่ 1 ครั้ง แต่โอกาสมีให้กันได้เท่าที่ความรักยังมี PART5

PART1 คลิกเลย!
PART2 คลิกเลย!
PART3 คลิกเลย!
PART4 คลิกเลย!

ความเดิมตอนที่แล้ว...

ไค : ขอบคุณนะที่ไปช่วยเลือกของ พี่ดีโอคงเลิกงานดึกๆฉันจะใช้ของขวัญชิ้นนี้ไปบอกรักพี่เค้าหลังเลิกงาน





เซฮุน : (ถ้าเราดื่มจนเมาหนัก เราก็ให้พี่คนนี้ช่วยโทรบอกจงอินให้มารับ แบบนี้จงอินต้องไปบอกรักพี่ดีโอไม่ทันแน่ๆ)













ทางด้านดีโอ...ผู้ซึ่งกำลังจะถูกเซอร์ไพรส์โดยการบอกรักจากไค วันนี้เค้าต้องทำงานถึงช่วงดึกเพื่อให้เงินค่ากระจกที่เค้ารับโทษแทนเพื่อนนั้นหมดไปเร็วๆ




















เพื่อน : ดีโอ ตั้งแต่นายหนีแม่ออกจากบ้านนายได้กลับบ้านไปหาแม่บ้างรึยังเนี่ย

ดีโอ : ยัง ทำไมเหรอ








เพื่อน : ฉันแวะไปหาแม่นายมาอ่ะ แม่นายดูเศร้าๆแล้วก็ผอมลงแล้วก็เอาแต่ถามถึงนาย ฉันว่านายกลับบ้านเถอะแม่นายคงจะเครียดเรื่องนาย เรื่องพี่ชายนายแล้วก็เรื่องเงินอีก








ดีโอ : สรุปคือแม่ดูไม่ค่อยโอเคเลยใช่มั้ย








เพื่อน : ใช่ วันนี้นายไม่ต้องทำงานดึกหรอกรีบกลับบ้านดีกว่าอย่าปล่อยให้แม่ตกอยู่ในสภาพนั้นนานเลย













หลังจากที่ดีโอได้รู้ว่าแม่ของเค้านั้นตกอยู่ในสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ซึ่งเค้าเองเป็นต้นเหตุสำคัญที่ทำให้แม่ของตกอยู่ในสภาพแบบนั้น ดีโอจึงไม่ทำงานที่ร้านถึงช่วงดึกเพราะเค้าเลือกที่จะกลับบ้านไปหาแม่ของเค้าและนั่นก็ทำให้แม่ของเค้าดีใจเป็นอย่างมาก

















แม่ : ดีโอ แม่ดีใจจริงๆที่ลูกกลับบ้าน









ดีโอ : ผมขอโทษนะครับสำหรับเรื่องที่ผ่านมา ต่อไปนี้ผมจะไม่ทำให้แม่เสียใจอีก













แต่เมื่อดีโอกลับบ้าน เค้าก็พบว่าที่บ้านเปลี่ยนไปมากแม้กระทั่งไฟฟ้าก็ไม่มีจะใช้เพราะถูกตัดเนื่องจากไม่จ่ายค่าไฟติดต่อกันจนเลยกำหนด


















ดีโอ : แม่ครับ ตอนนี้สภาพการเงินของเราย่ำแย่มากกว่าเดิมใช่มั้ยครับ









แม่ : ใช่จ่ะ ค่าใช้จ่ายมาหลายทางมาก แล้วพี่อินซองก็กำลังจะออกจากโรงพยาบาล ตอนนี้แม่หาเงินไม่ทันเลยลูก









ดีโอ : นี่ครับเงินเก็บผม แม่เอาไปใช้ได้เลยมันน่าจะเพียงพอให้ทุกอย่างดีขึ้นกว่านี้รวมทั้งค่ารักษาพยาบาลของพี่อินซองด้วยครับ









แม่ : ไม่เป็นไรหรอกลูก แม่จะจัดการเรื่องนี้เองนะ








ดีโอ : เอาไปเถอะครับแม่ ถ้าแม่เกรงใจผม ผมคิดดอกเบี้ยร้อยละ20ต่อวันแล้วกันนะครับ








แม่ : โอเค งั้นถือซะว่าแม่ยืมเงินลูกแล้วกันนะจ้ะถ้ามีเมื่อไหร่แม่จะใช้คืนให้









ดีโอ : หน้าผมออกจะเฮฮาขนาดนี้แม่ดูไม่ออกเลยเหรอว่าผมล้อเล่น...เงินเก็บที่ผมให้ถือว่าเป็นความรับผิดชอบที่คนในครอบครัวต้องช่วยกันครับ ส่วนดอกเบี้ยถ้าเทียบกับบุญคุณที่แม่เลี้ยงผมมามันเทียบกันไม่ได้ด้วยซ้ำผมจะกล้าคิดดอกเบี้ยกับแม่ได้ยังไง








แม่ : ดีโอ ... ลูกเป็นลูกที่กตัญญูจริงๆ








ดีโอ : ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันครับ ผมยังปลื้มตัวเองเลย








แม่ : ดีโอ แม่ขอถามตรงๆนะ ลูกเสียใจรึป่าวที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่








ดีโอ : อย่างแรก ผมเสียใจที่ไม่ได้เกิดมามีชีวิตที่สวยงามเหมือนคนอื่นๆ คนที่มีเงิน มีบ้านหลังสวยๆ มีพ่อแม่ที่ร่ำรวย และอยู่ด้วยกันอย่างอบอุ่น








แม่ : แม่ก็เสียใจที่ทำให้ลูกมีชีวิตแบบนั้นไม่ได้








ดีโอ : แต่ที่สำคัญ ผมเสียใจที่ผมเกิดมาเตี้ย ผมเฝ้าถามตัวเองในใจว่าแม่ไม่ซื้อนมให้ผมกินรึไง ผมอายมากครับเวลาไปยืนกับผู้หญิงแล้วผู้หญิงสูงกว่าผม และถ้าผมไปยืนกับเพื่อนผู้ชายผมก็สูงไม่ถึงรักแร้ของพวกเค้าด้วยซ้ำ ผมเสียใจจริงๆ








แม่ :  แม่ขอโทษด้วยนะลูกที่ทำให้ชีวิตลูกต้องมาเจอเรื่องที่เสียใจแบบนี้ แม่จะพยายามทำทุกอย่างให้ดีขึ้นนะ ยกเว้นเรื่องความสูงแม่คงช่วยลูกไว้ไม่ทัน








ดีโอ : แม่ครับ...ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมก็ภูมิใจนะครับที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่ ถ้าให้ผมไปเกิดกับครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ แต่ไม่ได้แม่คนเดิมผมก็ไม่ยอมหรอกนะครับ








แม่ : โถ น่ารักมากเลย ขอแม่กอดทีสิจ้ะ








แม่ : ลูกเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตของแม่เลยนะ

ดีโอ : แม่ก็เป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตของผมนะครับ








แม่ : แม่ภูมิใจในตัวลูกนะ แล้วอย่าไปคิดมากเรื่องเตี้ยนะลูกพรุ่งนี้แม่จะไปซื้อที่เสริมส้นให้ ต่อไปนี้ลูกจะสูงขึ้นแล้วนะ








ดีโอ : (แม่คงดูไม่ออกสินะ ว่าทุกวันนี้เราก็ใช้อยู่แล้ว เราคงสูงไปกว่านี้ไม่ได้จริงๆ)














กลับมาทางด้านเซฮุน...หลังจากที่เค้าคิดแผนได้เค้าก็เริ่มดื่มอย่างหนักเพื่อให้ตัวเองเมาเต็มที่จนตัวเองกลับบ้านเองไม่ไหวแล้วให้ลู่หานโทรบอกให้จนอินมารับ แต่เค้าพลาดตรงที่เค้าดื่มจนไม่มีสติจะมาบอกเบอร์โทรจงอินให้ลู่หานได้รู้ด้วยซ้ำ



















เซฮุน : จงอิน! ฉันจะไปหาจงอิน!








เซฮุน : จงอิน! จงอินทำไมไม่รักฉันล่ะ ทำไม!!!








ลูกน้อง : เอาไงดีลูกพี่ เด็กนั้นเมาจนไม่ได้สติแล้วครับ

ลู่ : เค้ายังเด็กอยู่เลย เดี๋ยวฉันจะดูแลเป็นพิเศษก็แล้วกัน












เมื่อเซฮุนเมาจนไม่ได้สติลู่หานจึงตัดสินใจพาเซฮุนกลับบ้านของเค้าเพื่อจะได้ดูแลเซฮุนอย่างใกล้ชิดเพราะดูแล้วเซฮุนยังเด็ก ลู่หานจึงไม่อยากปล่อยไปเหมือนกับแขกคนอื่นๆ




















พี่สาว : ลู่หาน วันนี้กลับเร็วผิดปกตินะหรือว่าวันนี้ปิดร้านเร็วเหรอ

ลู่ : ป่าวครับ พอดีวันนี้ผมมีแขกที่ต้องดูแลเป็นพิเศษก็เลยกลับเร็วครับ








พี่สาว : ผู้ชายเหรอ!








ลู่ : ครับ ทำไมเหรอ?








น้อง : พี่ลู่เป็นเกย์เหรอ ไม่เคยพาใครมานอนบ้านซะทีพอจะพามาก็เป็นผู้ชายซะงั้น








พี่สาว : นี่ก็พูดไป! ถ้าพี่ใหญ่มาได้ยินเข้าเดี๋ยวก็ซวยหรอก












กลับมาทางด้านไค หลังจากที่เค้ารอดีโออยู่นานแถมยังโทรติดต่อไม่ได้ ไคจึงตัดสินใจไปถามเพื่อนของดีโอที่ทำงานอยู่ร้านสะดวกซื้อเพื่อจะได้รู้ว่าดีโออยู่ที่ไหน


















ไค : สวัสดีครับพี่ ผมชื่อไคเป็นน้องสนิทของพี่ดีโอ พี่ดีโออยู่ที่ร้านรึป่าวครับ








เพื่อนดีโอ : อ๋อ น้องไคนี่เองดีโอเค้าพูดถึงน้องอยู่ตลอดนั่นแหละ วันนี้ดีโอเค้ากลับบ้านจ่ะ เค้ามีธุระที่ต้องจัดการ








ไค : รบกวนพี่บอกที่อยู่พี่ดีโอให้ผมได้มั้ยครับ ผมมีธุระสำคัญที่จะพูดกับพี่ดีโอครับ








เพื่อนดีโอ : ได้สิ เดี๋ยวพี่เขียนแผนที่ให้นะ













หลังจากที่ไคได้แผนที่บ้านของดีโอเค้าก็รีบไปหาดีโอในทันที และถึงแม้ว่าจงอินจะโชคดีที่จะได้เจอดีโออย่างที่ตั้งใจแต่ที่โชคร้ายก็คือแม่ของดีโอแอบได้ยินทุกอย่างที่เค้ากับดีโอกำลังจะคุยกันนับจากนี้




















ไค : คงเป็นหลังนี้สินะ









ดีโอ : ไค! มาทำอะไรที่นี่อ่ะ!








ไค : พี่! ผมมาหาพี่นั่นแหละครับ ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับพี่นะ








ดีโอ : เรื่องอะไรเหรอถึงขนาดมาตามหาพี่ที่บ้านเลยอ่ะ








ไค : เรื่องที่ผมจะพูดมันเสี่ยงมาก ถ้าผมพูดออกไปพี่อาจจะไม่อยากอยู่ใกล้ผมอีกก็ได้ แต่ผมก็อยากจะลองเสี่ยงดูเพราะความรู้สึกผมมันมีมากเกินที่จะเก็บไว้แล้วครับ








ดีโอ : นายหมายความว่ายังไงเหรอไค








ไค : พี่ดีโอครับ...ถึงเราจะรู้จักกันได้ไม่นานแต่ผมก็กล้าพูดออกไปตรงนี้เลยว่าผมชอบพี่มาก ผมมีความสุขเวลาที่ได้คุยกับพี่ พี่จะรังเกียจผมมั้ยถ้าผมอยากขอโอกาสให้เราได้ลองคบกัน








ดีโอ : ไค...นายชอบพี่จริงๆเหรอ








ไค : ผมอยากให้พี่มั่นใจในความรู้สึกของผมนะครับ แหวนวงนี้คือคำยืนยัน ถ้าพี่ให้โอกาสผมก็ช่วยสวมมันด้วยนะครับ








ดีโอ : พี่ขอเวลาเอาไปคิดก่อนได้มั้ย ถ้าได้คำตอบแล้วพี่จะไปบอกนายนะ








ไค : ครับพี่ ผมจะรอคำตอบของพี่นะครับ










แม่ : (ไม่นะ ดีโอจะไปชอบผู้ชายด้วยกันได้ยังไง!)














เมื่ออยู่ต่อหน้าไคแล้ว ดีโอต้องทำเป็นนิ่งเพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดเกินไป แต่ในใจของดีโอนั้นดีใจแทบบ้ากับคำที่ไคบอกว่าไคชอบเค้า มันทำให้เค้าแทบจะตัวระเบิดอยู่ตรงนั้นเลยทีเดียว!




















ดีโอ : กรี๊ดดดดด ไคบอกว่าชอบฉัน เค้าชอบฉันนนนนนน!!!












มาทางด้านคริส...ถึงแม้ว่าเค้าจะมีเรื่องน่ายินดีจากการขโมยความคิดแบคฮยอนมาทำเป็นผลงานของตัวเองได้ แต่เค้าเองก็มีเรื่องให้ต้องเสียใจอยู่เหมือนกันเมื่อพ่อครัวที่อยู่กับเค้ามาหลายปีกำลังจะจากเค้าไป

















เลย์ : คริส นายคงรู้เรื่องที่ฉันจะลาออกแล้วใช่มั้ย








คริส : นายกล้ามากนะที่ทำแบบนี้ ตระกูลฉันทั้งให้เงินเดือนนายทั้งส่งนายเรียน แต่พอพวกฉันหมดประโยชน์นายก็คิดจะไปดื้อๆเลยงั้นเหรอ








เลย์ : แต่นายก็อย่าลืมสิว่าตลอดเวลาฉันก็ตอบแทนบุญคุณตระกูลนายด้วยการเป็นพ่อบ้านที่ดีมาตลอด แต่ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้วมันถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องไปตามทางของฉัน








คริส : แต่นายก็มาทำงานกับฉันก็ได้นี่ ไม่ต้องทำในตำแหน่งพ่อครัวเหมือนเดิม ฉันจะให้นายได้ทำงานตำแหน่งสูงๆตามที่นายต้องการก็ได้








เลย์ : ขอบคุณนะคริส แต่สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่ตำแหน่งสูงๆ ... อิสระต่างหากที่ฉันต้องการซึ่งนายให้ฉันไม่ได้ ฉันคงต้องขอลา














คนอย่างคริสไม่เคยง้อใครมาก่อน การที่คริสพยายามพูดให้เลย์ยังทำงานกับเค้าต่อไปก็ถือว่าเป็นการอ้อนวอนอย่างมากแล้ว และถึงแม้เลย์จะรู้ความหมายดี แต่เค้าก็ไม่คิดจะตอบสนองอย่างที่คริสต้องการแต่อย่างใด

















คริส : (เค้าคงอยากจะไปจากชีวิตของฉันเต็มทีแล้วสินะ)













กลับมาทางด้านเซฮุน...หลังจากที่เค้าโดนฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เล่นงานจนหลับไป พอรู้สึกตัวเค้าจึงมีอาการมึนๆเหมือนโลกกำลังหมุนไม่หยุดนิ่ง



















เซฮุน : ฮืมมม...มึนหัวจังเลย










ลู่หาน : คร๊อกกกก Zzzzz...













แน่นอนว่าการที่เซฮุนตื่นมาเจอผู้ชายคนนึงซึ่งไม่รู้ว่าเป็นใครมานอนร่วมเตียงกับเค้านั้นทำให้เค้าตกใจเป็นอย่างมาก ยิ่งได้มองไปรอบๆก็ยิ่งตกใจเมื่อห้องที่เค้าอยู่ไม่ใช่ห้องของตัวเอง!


















เซฮุน : คุณ! คุณเป็นใครทำมาถึงมาอยู่ในห้องนี้กับผม ทำไมมานอนอยู่ข้างๆผมได้อ่ะ!










ลู่หาน : น้องลองนึกถึงเรื่องเมื่อคืนดีๆสิ แล้วน้องจะรู้ว่าพี่เป็นใคร









เซฮุน : (ถ้าเราดื่มจนเมาหนัก เราก็ให้พี่คนนี้ช่วยโทรบอกจงอินให้มารับ แบบนี้จงอินต้องไปบอกรักพี่ดีโอไม่ทันแน่ๆ)





เซฮุน : จงอิน! ฉันจะไปหาจงอิน!





เซฮุน : จงอิน! จงอินทำไมไม่รักฉันล่ะ ทำไม!!!











เซฮุน : ผมจำได้ว่าผมเมามาก หรือว่าพี่พาผมมานอนบ้านพี่งั้นเหรอครับ








ลู่หาน : ใช่ครับ ... น้องอยากดื่มอะไรร้อนๆก่อนมั้ยจะได้ดีขึ้น









เซฮุน : โทรศัพท์ ผมต้องการโทรศัพท์ของผม!













เมื่อตั้งสติได้ สิ่งแรกที่เซฮุนนึกถึงก็คือเรื่องของจงอิน เมื่อทุกอย่างที่เค้าวางแผนไว้ไม่เป็นไปตามเป้าหมายของเค้า นั่นหมายความว่าจงอินอาจจะบอกรักดีโอได้สำเร็จและเมื่อเค้าได้ไปเห็นโพสของจงอินในเฟสบุ๊คเค้ายิ่งแน่ใจ!





















เซฮุน : (รอคำตอบงั้นเหรอ...ฉันนี่แหละจะเป็นคนกำหนดคำตอบนั้นเอง)













กลับมาทางด้านแบคฮยอน เค้าไม่มีเวลาแม้กระทั่งมาคิดว่าใครคือคนที่เอาข้อมูลของบริษัทออกไป เพราะเวลาทั้งหมดของเค้าได้เอามาทุ่มเทให้กับงานชิ้นใหม่...


















เค้าแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพื่อคิดหาสิ่งที่ดีกว่าสินค้าที่เค้าโดนขโมยความคิดไป








เค้าใช้ความคิดสร้างสรรค์และความรู้ที่เรียนมาในการออกแบบฉลากสินค้าให้เป็นที่สะดุดตามากที่สุด








ความกดดันและความเจ็บปวดที่ถูกคนในบริษัทหักหลังได้ถูกถ่ายทอดลงในงานชิ้นใหม่อย่างสมบูรณ์แบบ และเค้าเชื่อมั่นว่าสินค้านี้จะสร้างชื่อเสียงให้กับบยอนกรุ๊ปอย่างแน่นอน...!
















ยาหม่องตราลิงหนุ่มถือลูกท้อ...สินค้าชิ้นใหม่จากบยอนกรุ๊ป!









แบค : (มันใช่เลย! สินค้าตัวนี้ต้องโด่งดังและคงไม่มีใครอยากเอาไปเลียนแบบแน่นอน!)













และเมื่อชานยอลได้รู้ความคืบหน้าการทำงานของแบคฮยอน ด้วยความที่เค้าต้องสืบเรื่องไปให้คริสได้ทราบสถานการณ์ทุกอย่างในบยอนกรุ๊ป เค้าจึงได้เริ่มหาทางเอาความลับมาอีกครั้ง

















ชานยอล : แบคฮยอน หน้านายดูโทรมๆนะ เมื่อคืนทำงานดึกเหรอ?








แบค : ใช่ ฉันออกแบบสินค้าตัวใหม่อ่ะ นี่ยังไม่ได้นอนเลย








ชานยอล : เอามานี่สิ เดี๋ยวฉันช่วยดูให้เองว่ามันดีรึป่าว










แม่ : คราวนี้ลูกต้องระวังให้ดี อย่าประมาทเหมือนครั้งก่อน จำไว้!









แบค : เอิ่ม ไม่เป็นไรหรอกเอาไว้รอเซอร์ไพรส์เลยดีกว่านะ








ชานยอล : (ระวังตัวมากขึ้นแล้วสินะ)













แน่นอนว่าต่อไปนี้อะไรๆก็ไม่ได้ง่ายเหมือนแต่ก่อนเพราะแบคฮยอนระวังตัวขึ้นเยอะมาก เพราะฉะนั้นชานยอลจึงล้วงความลับครั้งนี้ได้ไม่สำเร็จอย่างที่ตั้งใจ
















คริส : มันจะมีสินค้าตัวใหม่แล้วงั้นเหรอ แล้วทำไมถึงไปสืบมาไม่ได้นี่ทำงานยังไงห้ะ!







ชานยอล : ผมพยายามแล้วแต่แบคฮยอนระวังตัวขึ้นมาก ผมรู้สึกว่าตอนนี้เค้าเริ่มไม่ไว้ใจผมแล้วครับ







คริส : ถ้างั้นวิธีแก้ก็ไม่ยาก...นายให้ใจมัน ทำทุกวิธีให้มันรู้สึกว่านายเป็นเหมือนเพื่อนที่ไว้ใจได้ทุกอย่าง เข้าใจมั้ย







ชานยอล : ครับพี่ ผมจะทำตามนั้น












กลับมาทางด้านดีโอ...จากคราวก่อนที่ไคได้มาสารภาพรักกับเค้าซึ่งเค้าไม่รู้ตัวเลยว่าแม่ของเค้าได้ยินทุกอย่าง เค้าจึงไม่คิดว่าวันนี้แม่จะมาคุยเรื่องนี้กับเค้า














แม่ : ดีโอ แม่รู้เรื่องลูกกับเด็กที่ชื่อไคแล้วนะ ตกลงว่าลูกชอบเค้าใช่มั้ย ลูกเป็นเกย์ใช่มั้ยดีโอ!








ดีโอ : นี่แม่มายุ่งเรื่องนี้ทำไม พวกเราจะรักกันมันไม่เกี่ยวกับแม่ซักหน่อย ผมขอเรื่องนี้ไว้ซักเรื่องที่แม่ไม่ต้องมาก้าวก่ายได้มั้ย








แม่ : ลูกใช้คำว่าพวกเราเหรอ นี่คงรักกันมากสินะ แม่ไม่คิดเลยว่าลูกจะเป็นเกย์ทำไมลูกถึงเป็นแบบนี้ไปได้









ดีโอ : แล้วจะให้ผมทำยังไงครับแม่ เรื่องแบบนี้มันห้ามกันได้ง่ายๆงั้นเหรอ ผมไปรักผู้ชายด้วยกันมันผิดมากรึไง แม่รู้มั้ยกว่าผมจะรับได้ที่ตัวเองเป็นแบบนี้มันยากแค่ไหน แค่นี้ผมก็สงสารตัวเองมากพอแล้วแม่อย่าตอกย้ำผมเลย ถึงผมจะเป็นเกย์แต่ผมก็เป็นลูกที่ดีของแม่แค่นั้นแม่ก็บอกว่าแม่ภูมิใจในตัวผมแล้วไม่ใช่เหรอครับ!








แม่ : (โธ่ลูก...)













ในที่สุดดีโอก็ได้เคลียร์เรื่องนี้กับแม่ให้เข้าใจ มันคือเรื่องจริงที่กว่าดีโอจะยอมรับตัวเองได้และตอนนี้เค้าก็โล่งใจที่คนรอบตัวของเค้าเริ่มรับเค้าได้เช่นกัน แต่เมื่อเข้าใจกับแม่ได้ ปัญหาใหญ่ก็ยังตามมาอีกเมื่อเซฮุนได้สร้างบัญชีเฟสบุ๊คใหม่เพื่อสร้างเรื่องมาหลอกดีโอ!
















ดีโอ : เอ๊ะ? นี่ใครส่งข้อความมาเนี่ย



















ดีโอ : ไม่จริง ไคคงไม่ใช่คนแบบนั้น...






















เซฮุน : ฮึ! แค่นี้ก็เรียบร้อย









ดีโอ : " หลอกใช้ " ไคเค้าแค่หลอกใช้เราเท่านั้นเองเหรอ











ทางด้านไค...เมื่อดีโอนัดจะบอกคำตอบวันนี้เค้าจึงพยายามแต่งตัวให้หล่อๆแล้วไปรอตามที่นัดกันไว้ ไคนั้นคาดหวังไว้มากว่าดีโอต้องตอบรับความรักของเค้าอย่างแน่นอน แต่สถานการณ์กลับตรงกันข้ามเพราะปกติดีโอจะมาก่อนเวลาเสมอ แต่ครั้งนี้...
















ไค : ทำไมยังไม่มาอีกเนี่ย สายไป20นาทีแล้วนะ









เซฮุน : แต่งเริ่ดๆไว้รอไคดีกว่า เพราะยังไงวันนี้เค้าจะต้องถูกปฏิเสธ เค้าต้องอกหักมาให้ฉันปลอบใจแน่ๆ





ตัวอย่างตอนต่อไปด้านล่าง
V
V
V