[EXO]ความเชื่อใจมีให้กันได้แค่ 1 ครั้ง แต่โอกาสมีให้กันได้เท่าที่ความรักยังมี PART6

PART5 คลิก!


ความเดิมตอนที่แล้ว... ไค : ทำไมยังไม่มาอีกเนี่ย สายไป20นาทีแล้วนะ




เซฮุน : แต่งเริ่ดๆไว้รอไคดีกว่า เพราะยังไงวันนี้เค้าจะต้องถูกปฏิเสธ เค้าต้องอกหักมาให้ฉันปลอบใจแน่ๆ







หลังจากที่ไครอดีโอเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ดีโอก็มาถึง...เรื่องที่ไคอยากรู้คำตอบของดีโอถูกลบออกไปจากสมอง สิ่งที่ไคอยากรู้ตอนนี้ก็คือทำไมดีโอถึงได้มาช้า เพราะเค้ากังวลว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับดีโอ













ไค : พี่ดีโอ ทำไมพี่ถึงมาช้านักละครับ พี่มีเรื่องอะไรรึป่าวผมเป็นห่วงนะโทรไปก็ไม่รับสายเลย







ดีโอ : ไค ... เรื่องที่นายขอคบกับพี่เป็นแฟน พี่ขอปฏิเสธนะ






ไค : อะ อะไรนะครับ...






ดีโอ : นายเอาแหวนคืนไปเถอะนะ เอาไปให้คนอื่นเถอะ







ไค : พี่ . . . พี่คิดดีแล้วเหรอ ผมนึกว่าพี่ก็ชอบผม หรือว่าผมให้เวลาพี่คิดน้อยไปพี่จะให้ผมพิสูจน์ตัวเองก่อนก็ได้นะ







ดีโอ : ไม่มีอะไรต้องพิสูจน์อีกแล้ว พี่ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับนายอีกและพี่ก็ไม่อยากให้นายมายุ่งกับพี่อีกเหมือนกัน






ไค : พี่ดีโอ ขอโอกาสให้ผมซักครั้งไม่ได้เลยเหรอครับ







ดีโอ : พี่ขอโทษนะไค แต่พี่ขอให้ความสัมพันธ์ของเราหยุดอยู่แค่นี้






ไค : ( ทำไม ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย! )











แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามที่เซฮุนวางแผนและคาดการณ์เอาไว้ ไคถูกดีโอปฏิเสธ แล้วเค้าก็ซมซานมาหาเซฮุนเพื่อนสนิทคนเดียวที่เค้าไว้ใจมากที่สุด












เซฮุน : ไค เรื่องพี่ดีโอเป็นไงบ้างโอเครึป่าว







ไค : ฉันอกหัก พี่ดีโอเค้าไม่ให้ฉันยุ่งกับเค้าอีก







เซฮุน : อะไรกันเนี่ย ทำไมพี่เค้าถึงกล้าทำกับนายแบบนี้ แย่จริงๆ







ไค : ฉันถูกปฏิเสธจากพี่เค้า ฉันรู้สึกแย่เหมือนไม่เหลืออะไรเลย







เซฮุน : ไม่เป็นไรนะไค นายยังมีฉัน ฉันจะไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก









เพราะความไว้ใจที่มีให้กันมานานไคจึงไม่รู้เลยว่าเรื่องที่เค้าเสียใจอยู่ตอนนี้เบื้องหลังแล้วเป็นฝีมือเพื่อนรักอย่างเซฮุนที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ไคไม่ตกไปเป็นของคนอื่น!











เซฮุน : ในที่สุด เค้าก็ยังเป็นของฉันแค่คนเดียว ฮึฮึฮึ








มาทางด้านของแบคฮยอน ทางบริษัทได้เปิดตัวสินค้าตัวใหม่เป็นที่เรียบร้อย ยาหม่องขาวตราลิงหนุ่มถือลูกท้อได้วางขายทั่วประเทศและเป็นที่นิยมอย่างมากในทุกๆวัยและนั่นก็ทำให้ตัวแบคฮยอนเองเป็นที่ยอมรับของบริษัท และนักธุรกิจในแวดวงเดียวกัน


- สินค้าขายดีอันดับ 1 -







คริส : เป็นไงล่ะ! เพราะนายทำงานสะเพร่าไ.อ้หน้าจืดนั่นถึงได้ชูคอได้ขนาดนั้น!







ชานยอล : ผมขออภัยจริงๆที่ผมทำพลาด แต่ผมก็มีความคืบหน้าของแบคฮยอนมาบอกพี่นะครับ







คริส : ความคืบหน้าอะไร บอกฉันมา






ชานยอล : แบคฮยอนกำลังจะเปิดร้านอาหารอิตาเลี่ยนครับ











"น้ำขึ้นให้รีบตัก" เป็นสำนวนที่แบคฮยอนกำลังเอามาใช้ เมื่อผลงานของเค้ากำลังเป็นที่ยอมรับเค้าจึงมีแผนจะเปิดร้านอาหารอิตาเลี่ยนซึ่งเป็นอาหารที่เค้าชอบทาน เค้าจึงอยากนำความชอบมาต่อยอดเพื่อพัฒนาตัวเองและเพื่อความก้าวหน้าของบริษัท และเค้าก็เอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับลู่หานเจ้าของร้านเหล้าที่เค้าไปดื่มบ่อยๆ












แบคฮยอน : พี่ลู่ครับ ถึงร้านของพี่จะเน้นเรื่องเครื่องดื่มแต่อาหารร้านของพี่ก็อร่อยมาก พี่หาเชฟมาจากไหนเหรอครับ







ลู่ : อ๋อ พี่ให้เลย์น้องคนสนิทหาให้อ่ะ เค้ารู้จักเชฟหลายคนเลย นายถามทำไมเหรอ?







แบค : งั้นก็ดีน่ะสิครับ พอดีว่าผมจะเปิดร้านอาหารอิตาเลี่ยนงั้นผมก็ให้พี่ช่วยฝากพี่เลย์หาเชฟได้ใช่มั้ยครับ







ลู่หาน : เฮ้ย ถ้างั้นก็ไม่ต้องหาแล้วก็ให้เลย์นั่นแหละมาทำงานกับนายเลย เค้าเพิ่งเรียนจบกำลังหางาน พี่รับรองเลยว่าเค้าจะไม่ทำให้นายผิดหวัง








แบค : งั้นดีเลยครับ งั้นพี่นัดพี่เลย์ให้ผมหน่อยนะครับผมอยากคุยกับเค้า






ลู่หาน : ได้สิ นัดได้เมื่อไหร่พี่จะโทรหานายแล้วกัน






แบค : อ้อ! พี่ลู่ครับ ผมมีสินค้าที่เพิ่งเปิดตัวมาฝากพี่ครับเป็นยาหม่องเหมาะสมหรับทุกวัยโดยเฉพาะวัยชรา ผมว่ามันเหมาะกับพี่นะ






นี่ครับ






ลู่หาน : เดี๋ยวนะ ผู้ชายที่อยู่บนยาหม่องขาวนี่คือ...!!!






แบค : นั่นเซฮุนครับ พรีเซ็นเตอร์คนใหม่ของสินค้าบริษัทผมครับ ตัวจริงหน้าตาดีมากเลยนะ






ลู่หาน : จริงเหรอ พี่เคยเจอเค้าอะ เค้าเคยมาดื่มที่ร้านพี่






แบค : เด็กนั่นน่ะเหรอ ดูท่าทางแล้วนึกว่าจะดื่มไม่เป็นซะอีก






ลู่หาน : เหมือนวันนั้นเค้าจะอกหักอะ ก็เลยดื่มซะเมาเละเลย นึกแล้วก็คิดถึงเค้านะ






แบค : (อกหักเหรอ อกหักจากใครกันนะ)










มาทางด้านซูโฮ หลังจากที่เค้าทั้งเรียนทั้งทำงานในกรุงโซลมานาน เมื่อเรียนจบเค้าก็รีบกลับบ้านไปหาแม่ หลายปีที่ผ่านมาเค้ากับแม่ติดต่อกันทางโทรศัพท์เป็นบางครั้ง แต่แปลกที่ช่วงหลังๆแม่ของเค้าไม่ติดต่อเค้ามาเลย













ซูโฮ : ที่นี่เปลี่ยนไปมากเลยนะเนี่ย แม่อยู่ที่นี่คนเดียวคงลำบากน่าดู








หมู่บ้านที่ซูโฮเคยอยู่นั้นเปลี่ยนไปเยอะมากจนเค้าแทบจะจำทางกลับบ้านตัวเองไม่ได้ แต่บังเอิญว่าป้าข้างบ้านที่เคยสนิทกันผ่านมาทางนั้นพอดี












ซูโฮ : อ้าวป้า! เดินผ่านผมไปเลยนะ นี่ผมซูโฮไง ผมรู้นะว่าผมหล่อขึ้นแต่ป้าก็น่าจะจำผมได้บ้างหนิ







ป้า : ซูโฮป้าจำเธอได้! แต่ที่ป้ารีบเดินผ่านเพราะป้ารีบไปเอาของสำคัญมาให้ต่างหากล่ะ อย่าเพิ่งไปไหนนะรออยู่นี่ก่อน

ซูโฮ : (ของสำคัญอะไรกันนะ?)









ของสำคัญที่ซูโฮจะได้เป็นของสำคัญที่เค้าเสียใจที่สุดที่เคยได้รับมา ข้อความที่เขียนด้วยลายมือไม่สวยมากเท่าไหร่แต่เห็นได้ถึงความพยายามของแม่ที่จะสื่อสารถึงลูกชายเป็นครั้งสุดท้าย...











ซูโฮลูกรัก...

.........ตอนที่ลูกได้อ่านจดหมายฉบับนี้แม่คงไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว แม่สู้กับโรคร้ายที่มันอยู่ในตัวแม่ไม่ไหว ลูกไม่ต้องเสียใจหรือรู้สึกผิดที่ไม่ได้มาหาแม่เป็นครั้งสุดท้าย เป็นเพราะตอนนั้นลูกต้องสอบเพื่อจบการศึกษา แม่ไม่อยากให้ลูกลำบากเพราะแม่  ซูโฮ...สิ่งที่แม่ต้องการที่สุดและอยากจะขอให้ลูกทำให้แม่ก็คือ แม่อยากให้ลูกหางานดีๆทำเลี้ยงตัวเองให้ได้ ถ้าลูกทำได้แม่ก็จะจากไปอย่างมีความสุข แม่จะรอดูความสำเร็จของลูกอยู่บนสวรรค์ ดูแลตัวเองดีๆนะลูกรัก

                                                                                    แม่.









ซูโฮ : แม่ผมขอโทษ ผมขอโทษที่ผมมาไม่ทัน










หลังจากที่ได้รู้เรื่องของแม่ซูโฮก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากและอดไม่ได้ที่จะกล่าวโทษตัวเองที่ปล่อยให้แม่จากไปโดยไม่ได้ดูแลท่านเลย แต่ก็มีแค่สิ่งเดียวเท่านั้นที่เค้าจะทำเพื่อแม่ได้นั่นคือสิ่งที่แม่เค้าขอไว้ในจดหมาย











ซูโฮ : แม่ครับผมจะหางานดีๆทำให้ได้ หวังว่าแม่จะรอดูความสำเร็จของผมอยู่บนนั้นนะครับ














มาทางด้านชานยอล เค้าต้องการที่จะให้แบคฮยอนไว้ใจเค้ามากกว่านี้เค้าจึงโกหกแบคฮยอนไปว่าเค้าอยากช่วยงานแบคฮยอนให้เต็มที่ทั้งในเวลางานและหลังเลิกงานเลยอยากขอมาพักกับแบคฮยอนที่คอนโดซึ่งแม่ของแบคฮยอนก็อนุญาติเป็นที่เรียบร้อย















แบค : เพื่อเป็นการเลี้ยงต้อนรับนาย เย็นนี้ฉันจะลงมือทำอาหารเองนะ







ชานยอล : นายเนี่ยนะ ฉันจะไม่ท้องเสียเหรอ







แบค : ฉันจะไม่พูดอะไรมาก นายรอชิมก็แล้วกัน







ชานยอล : นี่นาย เดี๋ยวฉันจะทำอะไรตลกๆให้ดู นายไปยืนอยู่ตรงนั้นแล้วถ่ายคลิปไว้นะ

แบค : จะเล่นอะไรเนี่ย







ชานยอล : เอาน่า นายกดถ่ายได้เลย!

แบค : โอเค กดละ!







ชานยอล : มาแล้วววว! หนุ่มหล่อกับรถเข็นของพ่อครัวแบคฮยอน







แบค : นี่มันตลกตรงไหนเนี่ย!







ชานยอล : จ๊ะเอ๋ ไม่ตลกแล้วใครกันนะที่ยิ้มกว้างอยู่ตรงนั้นอะ







แบค : ตาบ้า! ติ๊งต๊องเกินไปละ







แบค : นี่ดูสิ นายเหมือนคนบ้าเลยอะ

ชานยอล : ฮ่าๆๆๆๆ คนบ้าอะไรจะหล่อขนาดนี้ล่ะ











หลังจากที่เล่นสนุกในห้างกันอยู่นานพวกเค้าก็กลับมาทำอาหารเย็นกันที่บ้าน ชานยอลได้ยกหน้าที่พ่อครัวให้กับแบคฮยอนเป็นคนรับผิดชอบอาหารเย็นนี้ แบคฮยอนจึงทำอาหารอย่างตั้งใจเป็นเวลาถึงสองชม.แต่อาหารที่ออกมานั้น...










ชานยอล : ฉันคิดนะว่าอาหารที่นายทำมันอาจจะแค่จืดชืด แต่นี่เลวร้ายยิ่งกว่าเพราะมันกินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!













แบค : กินไม่ได้อะไรกัน นายลองชิมดูสิมันอร่อยนะแค่สีมันเข้มเฉยๆ







ชานยอล : สีเข้มงั้นเหรอ...เค้าเรียกว่าไหม้ต่างหากล่ะ!






แบค : แล้วจะทำไงดีอ่ะ เราจะกินไรดีฉันหิวแล้วนะ






ชานยอล : งั้นนายรอดูผลงานพ่อครัวตัวจริงอย่างฉันได้เลย ส่วนนายก็มาเป็นลูกมือฉันก็พอ











หลังจากนั้นชานยอลจึงเป็นคนรับผิดชอบทำอาหารในเย็นวันนี้โดยมีแบคฮยอนเป็นลูกมือ  การที่ชานยอลเคยใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกเค้าถึงได้ทำทุกอย่างด้วยตัวเองไม้เว้นแม้แต่เรื่องอาหาร เพราะฉะนั้นอาหารที่ออกมาจึงมีรสชาติที่ยอดเยี่ยม! และหลายสิ่งหลายอย่างในตัวชานยอลที่ค่อยๆแสดงออกมานั้นได้ทำให้แบคฮยอนประทับใจอยู่ลึกๆ












แบค : ชานยอล นายมาดูให้หน่อยฉันหั่นไ.อ้นี่ถูกมั้ย






ชานยอล : อย่าหั่นแบบนั้น...นายต้องหั่นเฉียงๆ ใช่ๆแบบนี้ค่อยถูกนะ

แบค : โอเค เข้าใจแล้ว






ชานยอล : ฮื้ม ซุปเสร็จละ อร่อยไม่มีที่ติ






ชานยอล : ฮึ้ย ร้อนๆ






แบค : (ทำไมฉันถึงละสายตาจากเค้าไม่ได้นะ ทำไมฉันมีความสุขจังที่มีเค้าอยู่ใกล้ๆแบบนี้)










กลับมาทางด้านดีโอ หลังจากที่เค้าปฏิเสธและขอให้ไคหยุดความสัมพันธ์กับเค้า เค้าเองก็ใช่ว่าจะทำไปด้วยความเต็มใจ ถึงแม้คนลึกลับที่ใช้ชื่อ Anna Valentine จะมาบอกความลับที่เลวร้ายของไคให้รู้ แต่ดีโอก็ยังมีความรู้สึกผูกพันธ์กับไคอยู่ดี











แบค : ตอนนี้พี่ไม่รู้ว่าสาเหตุที่นายปฏิเสธไคคืออะไร พี่เองก็ไม่อยากเซ้าซี้นายมาก แต่ถ้านายพร้อมที่จะเล่าพวกเราก็พร้อมจะรับฟังนะ






ชานยอล : นายปฏิเสธเค้าไปแบบนั้นนายโอเครึป่าวล่ะ วันนี้เค้าต้องเข้าบริษัทมาถ่ายแบบด้วยนะ






ดีโอ : ผมโอเคครับ...ผมไม่เป็นไร

ดีโอ : (โธ่ดีโอ สิ่งที่พูดคงฝืนกับความรู้สึกมากเลยสินะ )










จากที่ชานยอลบอกไปว่าวันนี้ไคมีถ่ายแบบ ทั้งเซฮุนและไคมีถ่ายแบบที่บริษัทกันจริงๆ ตั้งแต่พวกเค้าเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ยาหม่องขาวก็ทำให้พวกเค้าโด่งดังเป็นอย่างมาก













แบค : อ้าว ไคกับเซฮุนมาแล้วเหรอ งั้นให้ช่างแต่งหน้าเลยนะ







เซฮุน : ครับพี่






ไค : (พี่ดีโอก็มาเหรอ...)






ดีโอ : (ไคมาแล้ว แต่เราจะต้องนิ่ง จะหวั่นไหวให้คนหลอกลวงอย่างเค้าไม่ได้อย่าลืมที่คุณ Anna บอกว่าเค้าเข้าหาเราเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น)






เซฮุน : (หงอยไปเลยสินะพี่ดีโอ อย่าหวังเลยว่าจะได้มาใกล้กับไคอีก)










และแล้วก็ถึงเวลาถ่ายแบบ ในวันนี้พวกเค้าต้องถ่ายแบบกับหุ่นยนต์ ซึ่งโชคชะตาได้เล่นตลกกับไคและดีโอเพราะหุ่นที่ต้องถ่ายกับไคมีเพียงดีโอเท่านั้นที่เข้าไปสวมชุดหุ่นนั้นได้












แบค : ดีโอ ทั้งกองถ่ายก็คงมีแค่หุ่นนายเท่านั้น ถ้านายไม่ไหวที่จะถ่ายกับไคก็บอกได้นะพี่จะได้ให้ทีมงานออกไปหาคนข้างนอก






ดีโอ : ไม่เป็นไรพี่เดี๋ยวผมทำเอง ขอแค่อย่าบอกไคก็พอว่าผมอยู่ในหุ่นนั้น






แบค : โอเค ขอบใจมากนะที่ช่วยพี่










ดีโอรับปากอย่างนั้นโดยที่ไม่คิดเลยว่าไคกับหุ่นจะต้องถ่ายใกล้กันขนาดนั้น และนั่นก็ทำให้ดีโอทั้งอยากจะหนีไปไกลๆแต่อีกใจก็รู้สึกหวั่นไหวที่ได้อยู่ใกล้กับไคอีกครั้ง














ดีโอ : (ไค...ในที่สุดฉันก็ได้ใกล้นายอีกแล้ว แต่อย่าให้มากไปกว่านี้เลยไม่งั้นฉันคงห้ามใจไว้ไม่ไหว)

ทีมงาน : น้องไคเปลี่ยนท่าเป็นกอดหุ่นไว้เลยครับ

ดีโอ : (ห้ะ!)









ดีโอ : (เดี๋ยวๆ ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ!)

ทีมงาน : น้องไค เปลี่ยนเป็นกอดแล้วเอาหน้ามาซบด้วยดีกว่าครับ

ดีโอ : (ห้ะ!)









ดีโอ : ( ไม่นะ! นี่มันเกินไปแล้วนะ ใจฉันมันจะทนไม่ไหวแล้ว ฮือ ทำไมอ้อมกอดเค้าถึงอบอุ่นขนาดนี้)

ทีมงาน : ดีมากครับน้องไค ซบไว้อย่างนั้นเลยครับ









แบค : (โธ่ดีโอ หวังว่านายจะไม่หวั่นไหวกับอ้อมกอดอุ่นๆของหนุ่มเซ็กซี่อย่างไคนะ แต่ถ้าเป็นฉันฉันคงไม่ทน)














พอถ่ายแบบเสร็จทางบริษัทก็มีเลี้ยงอาหารทีมงานทุกคน เซฮุนก็ถือโอกาสนี้แสดงตัวเต็มที่ว่าตัวเองมีสิทธิกับไคมากแค่ไหน และนั่นก็ทำให้ดีโอที่ยังรักไคอยู่แทบจะรับไม่ได้















ทีมงาน : ทุกคนกินให้เต็มที่เลยนะ วันนี้คุณแบคฮยอนเลี้ยง!

เซฮุน : ไค ซอสกระเด็นติดหูอะ เดี๋ยวเราเช็ดให้นะ







ทีมงาน : น้องเซฮุนกับน้องไคดูแลกันดียังกับเป็นแฟนกันเลยนะเนี่ย

เซฮุน : อุ้ย พี่ๆก็พูดไปแฟนอะไรกันล่ะครับ







ดีโอ : ที่คุณ Anna บอกเราไว้ว่าเซฮุนกับไครักกันมากคงจะเป็นเรื่องจริงสินะ








เซฮุน : จงอินกินนี่สิอร่อยมากเลย







ดีโอ : ไม่ไหวแล้ว!








เซฮุน : ( ฮึ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครตัวจริง)








ดีโอ : ฮือ ทำไมฉันถึงยังรักเค้าอยู่ ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย












เมื่อดีโอทนกับสถานการณ์อึดอัดใจนั้นไม่ไหวเค้าจึงรีบวิ่งออกมาก่อนที่น้ำตามันจะไหลพรั่งพรูไปมากกว่านี้ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือไควิ่งตามเค้าออกมาโดยไม่แคร์สายแต่ใครด้วยเหมือนกัน!


















ไค : พี่ดีโอ หยุดก่อน! มาคุยกับผมก่อนครับ








ดีโอ : คุยอะไร เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกด้วยเหรอ







ไค : พี่ครับ ผมรู้นะว่าพี่ยังชอบผมอยู่ ตอนที่ผมกอดพี่ในหุ่นตัวนั้นผมรู้สึกได้







ดีโอ : นายรู้ด้วยเหรอว่าพี่อยู่ในนั้น







ไค : ไม่ว่าพี่จะปลอมตัวเป็นอะไรผมก็รู้หมดนั่นแหละ เพราะพี่เป็นคนที่ผมชอบผมจดจำทุกอย่างของพี่ได้อยู่แล้ว แค่ได้กลิ่นน้ำหอมผมก็รู้แล้วว่าเป็นพี่







ดีโอ : นายอย่ามาทำเป็นพูดดีได้มั้ย ทั้งๆที่จริงนายเข้าหาพี่ก็แค่เพื่อ....!










ทันใดนั้นเอง...!











เซฮุน : ไค! ได้เวลากลับแล้ว จะคุยอะไรกันนักหนากับคนที่กล้าปฏิเสธนายคนที่ทำให้นายเสียใจ







ดีโอ : กลับไปซะ แล้วอย่ามายุ่งกับพี่อีก!







ไค : (ทำไมพี่เค้าถึงรังเกียจเราขนาดนี้ด้วยนะ)










มาทางด้านซูโฮ หลังจากที่เค้าได้อ่านจดหมายของแม่เค้าก็ไปขอลาออกจากการเป็นจุนฮีสาวเซ็กซี่ที่ทำงานที่ร้านเหล้าของลู่หาน แต่ก็โชคที่ลู่หานเป็นคนกว้างขวางเค้าจึงแนะนำงานให้กับซูโฮด้วย












ซูโฮ : ผมขอบคุณพี่ลู่มากนะครับที่เมตตาผม ให้งานผมและยังเป็นเจ้านายที่ดีของผมมาเสมอ ผมจะไม่มีวันลืมบุญคุณของพี่ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็เรียกผมได้ตลอดนะครับ






ลู่หาน : เอางี้นะ พี่ไม่อยากให้น้องไปทำงานไกลหูไกลตาเลย พี่เป็นห่วง พี่รู้จักน้องคนนึงเค้ากำลังจะเปิดร้านอาหาร พี่จะฝากงานให้แล้วกัน






ซูโฮ : จริงเหรอครับ เป็นโชคดีของผมจริงๆ ขอบคุณพี่มากนะครับ






ลู่หาน : เอาเป็นว่าพี่จะติดต่อให้ก่อน ถ้านัดเวลาได้เมื่อไหร่พี่จะโทรหานายนะ






ซูโฮ : ครับพี่ ขอบคุณมากครับ







มาทางด้านเลย์ หลังจากที่ลู่หานได้ติดต่อเลย์ให้แบคฮยอน พวกเค้าทั้งสองคนจึงนัดคุยกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งเพื่อคุยเรื่องงาน










เลย์ : ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่ชื่อเลย์ พี่ลู่เล่าให้ฟังว่าน้องน่ารักพอได้มาเจอตัวจริงน่ารักกว่าที่คิดไว้อีกนะเนี่ย







แบค : เรื่องนี้ผมยอมรับครับ เพราะผมน่ารักจริงๆ







เลย์ : ส่วนเรื่องงาน ที่บอกว่าจะให้พี่เป็นเชฟร้านอาหารอิตาเลี่ยนซึ่งพี่ก็ถนัดนะ จะให้พี่ไปทดสอบวันไหนก็นัดมาได้เลย







แบค : ครับ ผมอยากให้พี่มาเป็นเชฟให้กับร้านอาหารของเรา ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้พี่มาทดลองงานให้เร็วที่สุด เพราะทางบยอนกรุ๊ปจะได้วางแผนงานได้ถูกครับ







เลย์ : เดี๋ยวนะ เมื่อกี้น้องบอกว่ามาจากบริษัทอะไรนะ!







แบค : บยอนกรุ๊ปครับ แม่ของผมเป็นประธานบริษัทบยอนกรุ๊ปครับ







เลย์ : งั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะร่วมงานกัน เพราะพี่มาจากแองกรี้เบิร์ดกรุ๊ป!







แบค : นี่พี่หมายความว่าพี่เป็นคนของบริษัทแองกรี้เบิร์ดกรุ๊ป บริษัทที่ขโมยงานของผมงั้นเหรอ!





ตัวอย่างตอนต่อไปด้านล่าง
V
V
V